NASHVILLE — Elagolix (Orilissa), een orale therapie die al is goedgekeurd voor de behandeling van endometriose, liet in een tweetal fase III-onderzoeken een aanzienlijke vermindering zien van de menstruatiebloedingen bij vrouwen met baarmoederfibromen, maar met extra bijwerkingen.

Vrouwen met baarmoederfibromen die maximaal 6 maanden werden behandeld met elagolix en een add-back therapie (estradiol 1 mg/norethindrone acetaat 0.5 mg QD, zoals een anticonceptiepil) ondervonden significante verminderingen in menstrueel bloedverlies in de laatste maand van de therapie in vergelijking met degenen die waren gerandomiseerd naar placebo, volgens William Schlaff, MD, van Thomas Jefferson University in Philadelphia.

De bevindingen werden gemeld tijdens een presentatie op de jaarlijkse bijeenkomst van het American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG). De add-back therapie is bedoeld om de afname van de botmineraaldichtheid en andere “hypoestrogene bijwerkingen” – zoals opvliegers en nachtelijk zweten – geassocieerd met elagolix alleen te verminderen, legden Schlaff en co-auteurs uit in hun samenvatting. Elagolix, een gonadotropine-releasing hormoon (GnRH) antagonist die resulteert in een dosis-afhankelijke onderdrukking van gonadotropines en ovariële geslachtssteroïden, gecombineerd met add-back therapie had eerder een vermindering van menstrueel bloedverlies aangetoond in een fase IIb studie, zei Schlaff.

Charles Ascher-Walsh, MD, van de Icahn School of Medicine at Mount Sinai in New York City, die niet betrokken was bij het onderzoek, zei dat er niet veel medicatie-opties zijn voor vleesbomen. Patiënten hebben hormonale intra-uteriene apparaten (IUD’s) gebruikt, en er is enig bewijs dat vitamine D en groene thee-extract de groei van vleesbomen kunnen onderdrukken, zei hij.

Maar Ascher-Walsh voegde eraan toe dat de bijwerkingen van deze therapie, die symptomen van de menopauze kunnen nabootsen, een echt nadeel zijn, en gezien het feit dat baarmoederfibromen meer een “kortetermijneffect” hebben op het leven van vrouwen, kunnen sommige patiënten het gevoel hebben dat de therapie de bijwerkingen niet waard is.

“Vrouwen zijn bereid om het jarenlang uit te houden, dus het idee van het nemen van een medicijn dat aanzienlijke bijwerkingen zal hebben, denk ik niet dat het vaak zo populair is. zijn niet zo dramatisch als de slopende pijn van endometriose,” zei hij.

Studiedetails

Onderzoekers voerden twee parallelle gerandomiseerde onderzoeken uit (ELARIS UF-1 met 415 patiënten, en ELARIS UF-2 met 378 patiënten) in een 1:1:2-verhouding voor vrouwen om placebo, 300 mg elagolix alleen, of 300 mg elagolix plus add-back therapie te krijgen voor een behandelingsperiode van 6 maanden. Deelneemsters waren premenopauzale vrouwen in de leeftijd van 18-51 jaar met hevig menstrueel bloedverlies van ten minste 80 ml menstrueel bloedverlies per cyclus en een door echografie bevestigde diagnose van uterusmyomen. “Menstruatieproducten” werden dagelijks verzameld, zei Schlaff.

Het primaire eindpunt werd gedefinieerd als het percentage vrouwen dat een menstrueel bloedverliesvolume van minder dan 80 mL had tijdens de laatste maand van de therapie en ≥50% vermindering van het menstruele bloedverliesvolume van baseline tot de laatste maand.

Over het geheel genomen hadden de patiënten een gemiddelde leeftijd van ongeveer 42 jaar over de twee proeven, en ongeveer 70% was zwart, met een gemiddelde BMI van ongeveer 33-34. Schlaff merkte op dat ze “significante symptomen hadden die verband hielden met de ziekte,” met een kwaliteit van leven (QOL) score rond de 40. “De meeste vrouwen hebben een QOL-score dichter bij 80,” zei hij.

De auteurs concentreerden zich op de elagolix met add-back therapiegroep in elke proef en merkten op dat deze groep voldeed aan het primaire eindpunt (68,5% en 76,5% in respectievelijk UF-1 en UF-2) en een significant hoger percentage patiënten produceerde met verminderd menstrueel bloeden in de laatste maand in vergelijking met placebo. Ze merkten ook op dat een significant groter aandeel van de vrouwen die elagolix met add-back-therapie kregen, in de laatste maand bloedingen onderdrukten (geen bloedingen, spotting) in vergelijking met placebo, en dat elagolix met add-back-therapie de gezondheidsgerelateerde QOL-scores ten opzichte van de uitgangssituatie verbeterde.

Ten aanzien van de veiligheid meldde 68% tot 76% van de patiënten in de elagolix met add-back-therapiegroep een bijwerking, waarbij de meest voorkomende opvliegers en nachtelijk zweten waren. De auteurs merkten echter op dat het percentage vrouwen dat bijwerkingen rapporteerde lager was dan in de groep met elagolix alleen (76% tot 90%), en dat minder vrouwen in de groep met elagolix met add-on last hadden van opvliegers en nachtelijk zweten. Ter vergelijking: 63% tot 70% van de placebopatiënten meldde een ongewenst voorval. Behandelingsgerelateerde bijwerkingen waren zeldzamer in de placebogroepen in vergelijking met elagolix plus add-on-therapiegroepen, respectievelijk (38% vs 51% in UF-1; 36% vs 50% in UF-2).

De elagolix plus add-on-groep verminderde ook de waarschijnlijkheid van botmineraaldichtheidsdalingen in vergelijking met elagolix alleen, zeiden de auteurs.

Niettemin zei Ascher-Walsh dat voor velen de “go-to” behandeling voor baarmoederfibromen een hysterectomie is, dus het is leuk voor artsen om extra opties voor therapie bij deze patiënten te hebben.

“Veel vrouwen zullen niet willen omdat het een hormoon is en het de manier zal beïnvloeden waarop ze zich voelen, sommigen zullen het proberen met aanzienlijke bijwerkingen en willen stoppen, en anderen zullen er succesvol mee zijn. Maar het is niet de redder in nood voor vrouwen met vleesbomen,” zei hij.