Welkom in mijn column, “Eat the Rich,” met mij, Claire Rich. Ik ben een eerstejaars die rechten, geschiedenis en maatschappij wil studeren met psychologie als bijvak. Deze column zal een reeks sociale rechtvaardigheidskwesties onderzoeken, waaronder ras, klasse, geslacht, seksualiteit enzovoort, en hoe ze “de Vandy-ervaring” beïnvloeden. Als een eerste jaar, ik ben voortdurend leven, leren en groeien in deze campus, en zal mijn nieuwe ervaringen te binden in deze kolom.

Voordat we verdiepen in de dingen, ik dacht dat ik zou de implicaties van de naam van mijn column te pakken. “Eet de rijken” wordt toegeschreven aan Jean Jacques Rousseau, een gerenommeerd politiek filosoof en hoofdrolspeler in de Franse Revolutie. Het oorspronkelijke citaat luidt als volgt: “Als het volk niets meer te eten heeft, zullen ze de rijken opeten.” “De rijken” waar Rousseau naar verwees was iedereen met macht. In die tijd was dat koning Lodewijk XVI en de rest van de aristocratie. Terwijl de monarchen een glamoureus leven leidden, worstelde het gewone volk om beschimmeld brood te vinden om hun gezinnen te voeden. Achtennegentig procent van de bevolking in Frankrijk behoorde tot de Derde Klasse, de laagste klasse. Ondanks de enorme omvang van de Derde Stand, hadden de leden ervan weinig tot geen vertegenwoordiging in de regering. Uiteindelijk, na jaren van hongersnood, ondervoeding en belasting zonder vertegenwoordiging, kwam de Derde Stand in 1789 in opstand.

De uitdrukking maakte een comeback in de 21e eeuw toen de inkomensongelijkheid in de Verenigde Staten dramatisch is gegroeid. Volgens Pew Research is “de welvaartskloof tussen Amerika’s rijkste en armste gezinnen tussen 1989 en 2016 meer dan verdubbeld.” Sinds het begin van de COVID-19 crisis, heeft Jeff Bezos alleen al 23 miljard dollar gewonnen. Ondertussen zijn meer dan 185.000 mensen overleden en hebben 40 miljoen mensen hun baan verloren, waarbij degenen onder de armoedegrens te lijden hebben onder hogere sterfte- en werkloosheidscijfers. De uitdrukking “Eat the Rich” is opnieuw opgedoken in progressieve kringen als een reactie op deze voortdurende dynamiek.

Op sociale mediasites zoals TikTok en Twitter is de hashtag #eattherich steeds populairder geworden. Op TikTok heeft het op 14 september 185,3 miljoen views. Deze sentimenten van klassenstrijd zijn ook de straat op gegaan via politieke protesten. Na de dood van George Floyd gingen demonstranten in Beverly Hills de straat op onder het motto “Eat the Rich”. Het feit dat een protest voor Black Lives Matter deze zin zou gebruiken, toont de intersectionaliteit ervan aan. Uiteindelijk gaat “Eat the Rich” niet alleen over klassenstrijd; het gaat over de problematische maar hardnekkige machtsdynamiek die de Verenigde Staten teistert.

Hoewel de onrechtvaardigheden van onze natie misschien niet over beschimmeld brood gaan, blijft de retoriek van de Franse Revolutie tot op de dag van vandaag voortduren. Bij het bedenken van een naam voor deze column, zocht ik naar een uitdrukking die de enorme machtsongelijkheid aanpakt die ik heb waargenomen in mijn tijd in de VS. Voor mij doet “Eat the Rich” precies dat. Hoewel het vaak wordt geassocieerd met klassenstrijd, associeer ik het met de empowerment van de minder bevoorrechten. Deze zin staat voor opstaan tegen de machthebbers en hen verantwoordelijk houden voor de minder bedeelden. Zoals blijkt uit het protest in Beverly Hills, geeft “Eat the Rich” de minderbedeelden de kracht om hun onderdrukking te bestrijden, of het nu gaat om klassisme, racisme, seksisme of een ander onrecht. In mijn ogen is dit waar het bij sociale rechtvaardigheid om gaat.