Wat is Diverticulitis?
De dikke darm (colon) is het laatste deel van het spijsverteringskanaal. Het voedsel passeert het net voordat afval het lichaam verlaat als een stoelgang (ontlasting). Bij diverticulaire aandoeningen zijn delen van de wand van de dikke darm zwak. Deze zwakke plaatsen kunnen uitpuilen als kleine zakjes (diverticula). Elk zakje wordt een diverticulum genoemd. Deze delen kunnen rood en gezwollen (ontstoken) worden en geïnfecteerd raken. Diverticulitis is de aandoening waarbij diverticula ontstoken en geïnfecteerd raken. Diverticulitis kan een lichte ontsteking zijn of een ernstige infectie.
Diverticulitis komt voor bij ongeveer de helft van de mensen die diverticuli hebben. Jaarlijks komen ongeveer 3 gevallen per 100 mensen voor. Met behandeling is de prognose goed, maar recidieven komen voor. Complicaties zijn onder andere hemorragie (bloeding), perforatie (breuk), darmverstopping en abcessen.
Wat veroorzaakt Diverticulitis?
Diverticuli raken ontstoken en geïnfecteerd, en er vormen zich kleine abcessen, die klachten veroorzaken. Deze aandoening kan ontstaan als afbraakproducten van voedsel te langzaam door de dikke darm gaan. Druk in de dikke darm door ontlasting en voedselbijproducten veroorzaakt zwakke plekken en zakjes. Diverticulitis is niet besmettelijk of kankerverwekkend.
Wat zijn de symptomen van Diverticulitis?
Symptomen zijn kramp en pijn in de buik (buik) die stopt en begint, maar dan constant wordt. De pijn zit meestal in de linker onderbuik. Het is meestal hevig en begint plotseling. Andere symptomen zijn koorts, koude rillingen, constipatie of diarree, en verlies van eetlust en misselijkheid.
Hoe wordt de diagnose Diverticulitis gesteld?
De zorgverlener stelt de diagnose op basis van een anamnese, lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek, röntgenfoto’s en computertomografie (CT). Bloedonderzoek zal controleren op infectie. CT zal de ontsteking en infectie aantonen. Bepaalde onderzoeken, zoals colonoscopie en barium enama, mogen niet worden gedaan tijdens acute diverticulitis, omdat ze kunnen leiden tot het barsten van de dikke darm op de plaats van diverticulitis.