Mercury deelde het nieuws van zijn ziekte in 1987 met Freestone – een van de eerste mensen die het wisten. “Mijn hart viel uit mijn borstkas,” herinnert Freestone zich. “Hij zei dat we er vanaf dat moment niet meer over zouden praten. Wat Freddie betreft, had hij de rest van zijn leven nog te leven.” Dus gingen ze door, samen.

Op 10 november was Freddie Mercury gestopt met het innemen van zijn medicijnen. Hij bereidde zijn verklaring voor. Toen ging hij naar bed. In gesprek met Rock and Roll Garage, legde Freestone uit dat in die laatste week, om er zeker van te zijn dat er altijd iemand bij Mercury was, drie mensen – hij was er een van – om beurten de nachten doorbrachten met het waken over Freddie, die het punt van achteruitgang had bereikt waarop hem alleen laten fataal zou kunnen zijn. Die vrijdagnacht, was het Freestone’s beurt. Gedurende de nacht, werd Mercury herhaaldelijk wakker, altijd om Freestone naast hem te zien zitten, zijn hand vasthoudend, zodat hij wist dat hij niet alleen was.

“Een van de laatste dingen die hij tegen me zei, en het is een van die dingen die ik de rest van mijn leven zal onthouden, was ‘dank je wel’. Ik weet niet of hij dank je wel zei omdat je die avond bij hem was of de afgelopen 12 jaar. Ik weet het niet en ik zal het nooit weten.”

De volgende dag werd de verklaring waarin de toestand van Freddie Mercury werd bekendgemaakt, aan de wereld vrijgegeven. En de dag daarna overleed hij in zijn huis aan een bronchiale longontsteking als gevolg van AIDS.