platina is gemakkelijk te verwarren met zilver, maar is in werkelijkheid niet zo wit als zilver, maar is grijswit van kleur en veel waardevoller dan goud.

De metalen van de platinafamilie, bestaande uit ruthenium, rhodium, palladium, osmium, iridium en platina, zijn overgangsmetalen die bekend staan om hun sterke interatomaire bindingen en hoge dichtheid. De aard en de sterkte van deze bindingen bepalen de kristalstructuur en de fysische eigenschappen waarvoor platina het meest bekend is: smeedbaar, buigzaam, corrosiebestendig, hoog kook- en smeltpunt, stabiele elektrische eigenschappen, bij geen enkele temperatuur oxideerbaar in lucht en onoplosbaar in zoutzuur en salpeterzuur. Met al deze waardevolle eigenschappen in het achterhoofd, is platina gebruikt in vele vormen van industriële toepassingen. Het zilverwitte metaal wordt onder meer gebruikt in juwelen, laboratoriumapparatuur en tandheelkunde. Hoewel platina het meest voorkomende metaal uit de groep is, wordt het als kostbaarder beschouwd dan goud en kost het over het algemeen veel meer.

De dichtheid van zuiver platina is 21,45 g/cm3, de massa per gegeven volume. Platina wordt echter vaak gevonden met kleine hoeveelheden van andere metalen uit de platinafamilie in afzettingen in Columbia, Ontario, het Oeralgebergte, en in bepaalde westelijke staten van de VS. Het percentage onzuiverheden in het metaal, of het nu een van de metalen van de familie, silicium of calcium is, wijzigt de mechanische eigenschappen van het eindprodukt. De aanwezigheid van silicium maakt het hard en bros, terwijl metalen van de platinagroep de vervormbaarheid verminderen. Daarom moet bijzondere aandacht worden besteed aan de methoden die worden gebruikt bij het smelten, raffineren en verwerken van het metaal om de gewenste eigenschappen te behouden.

Olivia Tai — 2004