Diana Blumberg Baumrind wordt beschouwd als een van de meest vooraanstaande deskundigen op het gebied van ouderschap in de Verenigde Staten. Zij heeft ook een vooraanstaande carrière als academisch onderzoeker en commentator over de rol van ethiek en het begrip van onderzoeksresultaten. Ze heeft meerdere nationale subsidies ontvangen gedurende een 40-jarige carrière gewijd aan onderzoek naar gezinssocialisatie en ouderschap. Baumrind is de auteur van 58 artikelen in tijdschriften of als boekhoofdstukken, evenals drie boeken en monografieën. Zij heeft ook gediend als redacteur en consultant voor talrijke professionele tijdschriften en is een gewaardeerd lid geweest van meerdere nationale psychologie-organisaties.

Baumrind behaalde haar doctorale graad in zowel filosofie als psychologie aan het Hunter College. Daarna studeerde zij af aan de Universiteit van Californië, Berkeley, waar zij promoveerde in de specialisatie klinische/sociale/ontwikkelingspsychologie. Ze deed een postdoctorale klinische stage (1955-1958) in het Cowell Hospital/Kaiser Permanente waar ze onderzoek begon te doen naar gezinnen en socialisatie. In 1960 begon Baumrind haar samenwerking met het UC Berkeley Institute of Human Development, waar ze haar hele loopbaan is gebleven.

Baumrind zou een beschrijving en formulering ontwikkelen van opvoedingsstijlen en hun invloed op hoe kinderen zich ontwikkelen. Als alleenstaande ouder van drie dochters koos ze deels voor onderzoek omdat ze door de werktijden meer tijd met haar gezin kon doorbrengen.

Het was Baumrind die, in een reeks rapporten, voor het eerst opvoedingsstijlen identificeerde die ze autoritatief, autoritair en permissief noemde. Door kinderen rechtstreeks te observeren, evenals de opvoeding die zij thuis kregen, was zij in staat een lijst van belangrijke opvoedingsgedragingen samen te stellen en deze te vergelijken met hoe competent de kinderen zich gedroegen.

Baumrind’s model van opvoedingsstijlen onderzocht opvoedingsgedrag op twee brede dimensies: accepterend, verzorgend, en responsief gedrag; en ouderlijke verwachtingen, controles, en eisen. Opvoedingsstijlen waren een deelverzameling van of het gedrag hoog of laag was op de dimensies. Haar werk heeft gediend als een nuttig systeem voor het karakteriseren van ouderlijk gedrag als het invloed heeft op de resultaten van de ontwikkeling van kinderen.

Onder Baumrind’s bijdragen zijn kritieken op de onderzoeksethiek in de psychologie en een verdediging van billenkoek als een geschikte discipline methode binnen een ouderlijk repertoire van beloningen en straffen strategieën. Tot haar onderscheidingen behoren de G. Stanley Hall Award van de American Psychological Association (1988) en de selectie als ontvanger van de NIMH Research Scientist Award (1984-1988).