De stenen vloer en de grafnissen waren ontdaan van funeraire voorwerpen en schoongeveegd.

Het omvat meubilair en funeraire voorwerpen uit het dagelijks leven.De graftombe bestond uit een voorkamer, twee offerkamers en een “serdab” waarin zich het grafbeeld van de prinses bevond.Velen van hen zijn afgebeeld in “haniwa” beeldjes voor funeraire doeleinden.De groep toont niet alleen ten minste 47 kofun, maar ook uitstekende voorbeelden van haniwa funeraire objecten.Inscripties zijn georganiseerd binnen hoofdstukken (“capita”, enkelvoud “caput”) naar onderwerp, zoals funeraire inscripties, of inscripties met betrekking tot “collegia”.Het omvat een aantal opmerkelijke voorbeelden van funeraire kunst in de grafstenen, bovengrondse crypten, en mausolea dateren uit de 19e en begin 20e eeuw.Voor het eerst zijn de begrafenistempel en de offertempel niet meer gescheiden, maar geïntegreerd in een doorlopende oost-west opstelling binnen het complex.Het omvat een aantal opmerkelijke grafmonumenten.Ook funeraire luikjes overleven tentoongesteld in huizen of lokale musea.

Paarden, vooral gevleugelde paarden, zijn een funerair symbool omdat zij de zielen van de doden leiden.Eens slechts het onderwerp van antiquarische nieuwsgierigheid, worden kerkmonumenten tegenwoordig erkend als funeraire kunstwerken.Andere typen waren funeraire insignes, vermoedelijk uitgereikt aan rouwenden voor de begrafenis van belangrijke figuren, en eenvoudige decoratieve insignes met dieren of harten.