We zeggen het allemaal. “Jeetje wat heb ik een honger! Laten we iets te eten halen”. Of: “Ik ben uitgehongerd, wanneer eten we?” Of mijn favoriet: “OMG ik sterf van de honger!”
Het is eigenlijk een onschuldige uitspraak. We denken er niet echt over na. Ik vroeger ook niet. Ik denk dat er veel uitspraken zijn die we onschuldig genoeg zeggen, zonder erbij na te denken. Een andere uitdrukking is “Oh shit ik ga dood”, gebruikt in verwijzing naar iets echt fucking grappig.
Ik gebruik ze allebei, of ik gebruik de laatste nog steeds. De “Ik sterf van de honger” gebruik ik niet meer.
Onlangs wees een vriend me erop waarom ik op mijn woorden moest letten. Hij zei “je verhongert niet Iva, kijk om je heen, deze mensen verhongeren”.
Hallo eye opener. Hij had gelijk.
Daar in het stadje waar ik woon, in Guatemala, zijn er ook veel kleine dorpjes en veel van deze mensen lijden echt honger. Ik ben nog nooit in mijn leven blootgesteld aan zoveel armoede en hopeloosheid. Maar dat is waarom ik hierheen ben gekomen. Om te helpen. Tienerkinderen zien die de helft van hun haar missen door ondervoeding, herinnert me eraan dat ik niet aan het verhongeren ben. Niet eens in de buurt.
Ik denk dat de belangrijkste reden dat ik dit onderwerp nu ter sprake breng, het volgende is:
Zie de verandering die je in de wereld wenst te zien. – Mahatma Gandhi
Zoveel mensen praten over dakloosheid en armoede, maar hoeveel van jullie (en dan bedoel ik niet jullie in het bijzonder, of misschien toch wel?) doen er daadwerkelijk iets aan?
Hoeveel? Hoe vaak?
Niemand is ooit arm geworden door te geven. – Anne Frank
>
Ik hoor mensen vaak zeggen: “O, ik heb geen geld om te geven” of “O, ik kan me geen maaltijd veroorloven of wat dan ook…bla bla bla…”
Huh. Weet je, ik een beetje get that. Maar weet je, zelfs een koffie en een muffin is onder de $5 weet ik zeker, toch? Ik ben er vrij zeker van dat je naar elke supermarkt kunt gaan en een banaan kunt kopen voor ongeveer $ 1 of misschien zelfs een broodje voor minder dan $ 5. Nee? Ik bedoel, heb je geen $5 over om vandaag iemand eten te kopen? Kun je dat niet één keer per week doen? Lees het citaat hierboven nog eens. Kun je één of twee keer per maand vrijwilligerswerk doen bij een daklozenopvang en hongerige mensen te eten geven? Kun je het meer dan één keer per jaar doen? Weet je, een paar jaar geleden toen ik vrijwilliger was bij de daklozenopvang, met Kerstmis, werden alle teams weggestuurd omdat “bedrijven” kwamen en hun deel deden. Echt waar? Een keer per verdomd jaar!?! Ze kwamen, namen een miljoen foto’s van zichzelf, plakten ze op Facebook en LinkedIn om te laten zien hoe “geweldig, aardig en gul” deze mensen zijn en dan zagen we ze niet meer tot de volgende kerst.
Gaf dat een goed gevoel? Hoe is het met je ego? Helemaal opgepoetst, groot en helder nu? Haal je hoofd uit je kont. Mensen verhongeren niet alleen met Kerstmis en opvanghuizen hebben niet alleen één keer per jaar hulp nodig. Hoe zit het met de andere 11 maanden van het jaar? Waar ben je dan, verdomme? Dan zien we je zeker niet. Klaar met tirade, sorry daarvoor. Sorry, geen sorry. Eerlijk gezegd waardeer ik deze hulp, maar je moet weten dat armoede en honger niet seizoensgebonden zijn. Het is echt en het is elke verdomde dag. Dus alsjeblieft, de volgende keer dat je zegt “Ik ben uitgehongerd” onthoud dan dat er mensen zijn die het echt zijn en ze kunnen je hulp goed gebruiken. Ik hou van je.
Peace and Love
xo iva xo