We horen veel over de rijkste 1 procent in Amerika, maar een onderzoeker van de Duke University zegt dat we ons zouden moeten richten op de slimste 1 procent.
“Veel van de mensen die de maatschappij veranderen, kennis bevorderen en moderne cultuur uitvinden, behoren tot de top 1 procent van intellectuele capaciteiten, schreef Jonathan Wai, onderzoekswetenschapper aan Duke’s Talent Identification Program. “Maar ironisch genoeg onderwaardeert Amerika wiskunde en ruimtelijke vaardigheden – het is sociaal aanvaardbaar om slecht te zijn in wiskunde.”
Op The Daily Circuit donderdag, zei Wai dat de Verenigde Staten meer geld moet steken in begaafde en getalenteerde programma’s voor studenten om hun capaciteiten te helpen koesteren.
“Als je kijkt naar het federale onderwijsbudget, is de financiering voor begaafde studenten 0,02 procent van dat hele budget,” zei hij. “Dus, in termen van investeren in onze hoogbegaafde leerlingen voor openbaar onderwijs, is het er gewoon niet… We financieren in feite geen programma’s voor hoogbegaafde leerlingen en we investeren niet in de toekomst van Amerika.”
Deze houding ten opzichte van vakken als wetenschap en wiskunde gaat door tot in de volwassenheid, zei Wai.
“Vandaag de dag, als je uit eten gaat met een vriend of iets dergelijks en je kunt de fooi niet correct berekenen, zal je vriend er waarschijnlijk met je om lachen,” zei hij. “Als je zegt ‘ik kan eigenlijk niet lezen’, zullen mensen je uitlachen en daar van gruwen… Vandaag de dag is het in Amerika OK om slecht te zijn in wiskunde… Als een cultuur en samenleving is dat geen goede zaak, omdat we wiskunde moeten waarderen.”
Als een land kan het devalueren van het onderwijs van de “eng slimme” leiden tot economische uitdagingen op de lange termijn, zei Wai.
Van het stuk van Wai in Psychology Today:
Een longitudinaal onderzoek waaraan ik als afgestudeerd student heb gewerkt, heeft aangetoond dat intellectueel getalenteerde studenten in de top 1 procent van hun capaciteiten (de superslimmen) ongeveer 25 keer zo snel een doctorstitel (bijvoorbeeld een M.D., J.D. of Ph.D.) behalen als de algemene bevolking, en dat studenten in de top 0,01 procent (de enge slimmen) ongeveer 50 keer zo snel een doctorstitel behalen als de basissnelheid. Deze Study of Mathematically Precocious Youth (SMPY), geleid door David Lubinski en Camilla Benbow van de Vanderbilt Universiteit, ontdekte dat niet alleen het aantal behaalde doctoraten een functie is van de bekwaamheid, maar ook dat het inkomen, het aantal publicaties, octrooien, en zelfs de kans op een vaste aanstelling aan een topuniversiteit aanzienlijk toeneemt naarmate het IQ hoger is.
Een gemiddeld persoon scoort 100 op een IQ-test met behulp van de Stanford-Binet IQ-schaal. Een score van 137 tot 160 wordt beschouwd als de top 1 procent tot .01 procent van alle scorers.
Frank Lawlis, directeur van psychologische tests voor American Mensa, voegde zich ook bij de discussie op The Daily Circuit. Terwijl Lawlis zei dat het financieren van begaafde en getalenteerde programmering voor de slimsten van het land belangrijk is, benadrukte hij ook de noodzaak om ook hun sociale aanpassing te bevorderen.
“Deze hoog IQ kinderen hebben echt een moeilijkere tijd sociaal omdat ze in de minderheid zijn,” zei hij. “Ze hebben vaak moeite met sociale vaardigheden omdat ze zo slim zijn. Hun humor is anders, hun sociale relaties zijn anders en ze raken duidelijk erg betrokken bij abstracte ideeën die niet bepaald overeenkomen met die van hun vrienden en leeftijdsgenoten. Ik zou het idee steunen dat we meer geld moeten geven in termen van het helpen van deze kinderen om zich aan hun wereld aan te passen.”
Op Facebook bracht Clint Buhs het stigma ter sprake dat hij is tegengekomen.
“Er is een sociaal stigma met het etiket intelligent in dit land, aangetoond door de vaak negatieve perceptie van Mensa als een organisatie van snobs,” zei hij. “Ik ben lid, maar ik vind het bijna nooit prettig om dat tegen anderen te zeggen.”
Doe mee aan het gesprek op Facebook.