Als u lijdt aan chronische pijn, van welke aard dan ook, loopt u het risico een lichamelijk “disuse”-syndroom te ontwikkelen.

Zie Chronische pijn als een ziekte: Why Does It Still Hurt?

Spieren worden kleiner en zwakker als u ze niet gebruikt, wat kan bijdragen aan rugpijn.
Zie Oefening en Rugpijn

Wat is disuse syndrome?

In principe beschrijft het de effecten op het lichaam en de geest wanneer een persoon sedentair is.

Disuse syndrome werd voor het eerst gekarakteriseerd rond 1984 en heeft sindsdien veel aandacht gekregen in relatie tot rugpijnklachten, andere chronische pijnstoornissen, en andere ziekten. Het is gegeneraliseerd buiten chronische pijnklachten en sommigen menen dat het gerelateerd is aan “de basis van veel menselijk ziek-zijn.”

Zie Depressie en Chronische Rugpijn

Het desuse-syndroom wordt veroorzaakt door lichamelijke inactiviteit en wordt bevorderd door onze sedentaire samenleving.

Spieruitputting en kan door lichaamsbeweging worden tegengegaan. Zie Hoe lichaamsbeweging de rug helpt

Effecten van het “disuse syndrome”

De disuse van ons lichaam leidt tot een verslechtering van veel lichaamsfuncties. Dit is eigenlijk een uitbreiding van het oude gezegde “Gebruik het of verlies het.”

Er zijn verschillende lichamelijke gevolgen van onbruik. Deze treden op in vele lichaamssystemen, met name die van de spieren en het skelet, de hart- en bloedvaten, de bloedbestanddelen, het maag-darmstelsel, de endocriene systemen, en het zenuwstelsel. Neem bijvoorbeeld het volgende:

• In het spier- en skeletstelsel kan het niet gebruiken van spieren snel leiden tot atrofie en spieratrofie. Als u ooit een arm of been in het gips hebt gehad, zult u bekend zijn met het feit dat de diameter van het getroffen ledemaat merkbaar kleiner kan zijn na enige tijd geïmmobiliseerd te zijn geweest.
• Cardiovasculaire effecten treden ook op als gevolg van disuse, waaronder een afname van de zuurstofopname, een stijging van de systolische bloeddruk, en een algehele afname van het bloedplasmavolume van 10 tot 15 procent bij langdurige bedrust.
• Lichamelijke inactiviteit leidt ook tot veranderingen in het zenuwstelsel, waaronder een tragere mentale verwerking, problemen met geheugen en concentratie, depressie en angst.

Een belangrijke factor bij chronische pijn

Er treden ook veel andere nadelige fysiologische veranderingen op. Inactiviteit is als volgt samengevat: “Inactiviteit speelt een doordringende rol in ons gebrek aan welzijn. Ongebruik is lichamelijk, geestelijk en spiritueel slopend.” Veel deskundigen zijn van mening dat het desuse-syndroom een belangrijke variabele is in de bestendiging van veel chronische pijnproblemen.

Zie Chronische pijn coping technieken – Pijnbestrijding

Het desuse-syndroom kan resulteren in een groot aantal belangrijke medische problemen en de kans op het ontstaan of verergeren van een chronisch pijnsyndroom vergroten.

Gewoonlijke houdingen en behandelingen in de medische gemeenschap leiden helaas vaak tot een meer passieve behandeling zonder aandacht te besteden aan lichamelijke activiteit en lichaamsbeweging (van welke aard dan ook).

Het disuse-syndroom kan ook leiden tot een verscheidenheid van emotionele veranderingen die gepaard gaan met een verhoogde pijnperceptie.

Zie Diagnose van Depressie en Chronische Rugpijn: Depressievragenlijst

Dus, wat te doen?

Dus, als u lijdt aan het disuse-syndroom, vraagt u zich misschien af wat u eraan kunt doen. Voor sommige mensen met chronische pijn kan het overweldigend zijn om te bedenken hoe ze in beweging kunnen komen.

Lees meer:

4 Tips om te helpen omgaan met chronische pijn en depressie

Chronische pijn en slapeloosheid: de cyclus doorbreken