Het is makkelijker om op te groeien zonder vader dan op te groeien met een vader die geen vader voor je is.

Onze vaders spelen een cruciale rol in ons leven. Hoe sterk of geweldig of stoer je moeder ook is, je hebt altijd je vader nodig, zij kan nooit die grote schoenen vullen. Een moeder kan geen vader zijn en een vader kan geen moeder zijn. Dat zijn twee heel verschillende rollen. Opgroeien met een vader die compleet het tegenovergestelde is van een ideale vader, die egoïstisch is naar zijn behoeften, die er nooit voor je is geweest, die je moeder nooit heeft behandeld zoals ze verdient, die je nooit als zijn prinses op zijn rug heeft gereden of je nooit veilig genoeg heeft laten voelen, of je nooit genoeg heeft beschermd, maakt je niet alleen kwetsbaar, maar vernietigt ook echt je emotionele ruggengraat.

Komend uit een gebroken gezin, is het een totaal andere oefening. Je krijgt de liefde niet van de juiste plaatsen, dus je probeert het in alles te vinden. Je vertrouwt te snel, je hebt te veel lief, je onzekerheden zitten te diep, je instincten gaan te ver.

Het gaat niet alleen om kwetsbaar zijn; het gaat er niet om dat je valt voor elke andere jongen die zijn oogwimpers op je laat vallen.

Het gaat niet om veel aandacht willen, het gaat erom dat je vader er nooit voor je is geweest, het feit dat je vader nooit goed voor je is geweest, tot en tenzij het met een motief kwam.

Dus zodra iemand anders iets aardigs voor je doet, heb je het gevoel dat je het niet verdient en dat je het in twijfel moet trekken, of dat hij een bijbedoeling heeft om aardig tegen je te zijn, of dat je hem iets heel groots verschuldigd bent omdat hij iets gul heeft gedaan. Het hebben van papa problemen echt schroeven met je mentaliteit en de manieren waarop u dingen waarneemt.

En dan is er altijd de angst voor het vinden van zijn gewoonten in iemand die je liefhebt. Dat is echt eng. Of te ontdekken dat je misschien een beetje op hem lijkt. Dat is nog enger. Omdat je bent opgegroeid met dit monster dat niets anders heeft gedaan dan je leven verwoesten. Je hebt de zielige gewoontes gezien, het gebrek aan verantwoordelijkheid, de slordige houding. En dan zie je de vaders van je vriendinnen, je ziet hoeveel ze van hun dochters houden en om hun dochters geven en je vraagt je af wat je gezondigd hebt, om een vader als de jouwe te krijgen, om geen echte vader te hebben voor vaderdag terwijl al je vriendinnen foto’s posten op sociale netwerksites over hoe geweldig hun vaders zijn.

Dit is precies waarom meisjes met vaderproblemen te veel van hun man verwachten. Omdat ze nooit iemand hebben gehad om tegen op te kijken tijdens hun groeiperiode, ze hebben nooit een man in hun leven gehad die ze immens konden respecteren, ze hebben nooit geweten hoe mannen vrouwen horen te behandelen.

Dit is ook de reden waarom zoveel meisjes zich vastklampen aan relaties die hen niet gelukkig maken, waarom ze partners die hen emotioneel misbruiken niet kunnen loslaten, ze vasthouden aan kerels die hen niet verdienen, ze verwachten zoveel van hun vriendjes dat de kerel er gek van wordt en hij vertrekt, want eerlijk gezegd, het hebben van vaderproblemen maakt niet alleen dat je je waardeloos voelt, maar maakt je ook clueless over wie je bent, waar je staat en wat je verdient.

Wanneer je geen beschermende vader hebt die ’s nachts laat opblijft tot je veilig thuis bent, wanneer je geen grote sterke hand hebt die je vasthoudt en je zorgen maakt dat je zou kunnen vallen, wanneer je geen man hebt die je vertelt hoe kostbaar je bent en wat je allemaal verdient, wanneer je geen grote en onverschrokken figuur hebt naast wie je je kunt verschuilen, ben je behoorlijk op jezelf aangewezen zonder ruggengraat en groeien zonder ruggengraat doet je op een aantal manieren behoorlijk veel tekort.

Je bent te afhankelijk, te bang, te zorgzaam, te veel van alles.

Dus, dit is voor elke jongen die weet of niet weet van de vaderproblemen van zijn meisje, geloof me als ik dit zeg: het is niet makkelijk. Het is niet makkelijk voor haar.

Ze zou meer ontspannen zijn als ze kon, ze zou zekerder zijn als ze kon, en ze zou minder verwachten als ze kon. Maar de reden waarom ze zo is, de reden waarom ze zo duister en kronkelig is, is omdat ze te veel heeft gezien.

Het is geen gebrek, het is een kracht. Ze weet dat wat er ook gebeurt, ze door het ergste heen komt, omdat ze het ergste heeft overleefd.

Ze heeft nog steeds hoop. Dat maakt haar tot wie ze is. Dus als je niet kunt begrijpen waarom ze is zoals ze is, als je niet bij haar kunt zitten, naar haar jeugd kunt luisteren en haar worstelingen kunt begrijpen, als je niet geduldig genoeg kunt zijn en haar duisternis kunt accepteren als een deel van de heldere kleuren die ze schildert, als je niet sterk en robuust kunt staan als een boom door een wind, blijf dan alsjeblieft niet. Want ze is te goed en ze is te vergevingsgezind om je eruit te gooien. Als ze haar vader kan vergeven voor al het onrecht dat hij heeft gedaan en nog steeds kan hopen dat hij op een dag beseft wat hij heeft gedaan, dan zou ze jou in hetzelfde licht zien.

Dus alsjeblieft, maak daar geen misbruik van zoals haar vader heeft gedaan. Wees alsjeblieft niet de man die hij is. Want op een dag, als ze wakker wordt en erachter komt dat jij hetzelfde hebt gedaan wat hij haar heeft aangedaan, zal ze je nog steeds vergeven, maar je zult het jezelf misschien nooit kunnen vergeven.

Dus, als je die last niet aankunt, neem hem dan niet op je.