Iedereen produceert gassen, en iedereen moet gassen laten. De hoeveelheid hangt af van het individu, en er is een breed scala van “normaal”. Gasgeven is normaal, maar het kan gênant zijn of ongemak veroorzaken. Een beter begrip van de oorzaken van darmgas kan de meeste mensen helpen hun symptomen te verminderen en verlichting te vinden.

Bronnen van darmgas

Gas in het spijsverteringskanaal (de slokdarm, maag, dunne darm en dikke darm) is afkomstig van twee bronnen:

• ingeslikte lucht en
• de normale afbraak van bepaalde onverteerde voedingsmiddelen door onschadelijke bacteriën die van nature aanwezig zijn in de dikke darm.

Ingeslikte lucht – Het inslikken van lucht (aerofagie) is een veel voorkomende oorzaak van gasvorming in de maag. Iedereen slikt kleine hoeveelheden lucht in bij het eten en drinken. Snel eten of drinken, praten tijdens het eten, kauwgom kauwen, roken of het dragen van een los kunstgebit kunnen er echter toe leiden dat sommige mensen meer lucht inslikken.

Burken, of oprispen, is de manier waarop de meeste ingeslikte lucht de maag verlaat. Het resterende gas gaat naar de dunne darm waar het gedeeltelijk wordt geabsorbeerd. Een kleine hoeveelheid gaat naar de dikke darm om via het rectum te worden afgevoerd. (In de maag komt ook kooldioxide vrij wanneer maagzuur en bicarbonaat zich vermengen, maar het meeste van dit gas wordt in de bloedbaan opgenomen en komt niet in de dikke darm terecht.)

Bacteriën – Gassen ontstaan als bijproduct wanneer bepaalde voedingsstoffen worden verteerd door natuurlijk voorkomende bacteriën in de dikke darm, of colon. Deze bacteriën zijn verantwoordelijk voor het verteren van materialen zoals complexe koolhydraten (suiker, zetmeel en vezels die in veel voedingsmiddelen voorkomen) en cellulose, die normaal niet in het bovenste deel van het maagdarmkanaal worden verteerd.

De hoeveelheid en het mengsel van gassen zijn afhankelijk van de soorten bacteriën in de dikke darm; iedereen heeft een uniek assortiment bacteriën vanaf het moment van de geboorte. Deze gassen omvatten waterstof, kooldioxide, en bij sommige mensen methaan. Sporengassen, zoals waterstofsulfide, zijn verantwoordelijk voor de geur. Voedingsmiddelen die bij de een gas produceren, veroorzaken bij de ander geen gas.

Opgenomen uit IFFGD Publication #155 samengesteld door William F. Norton, Publicatie-editor, International Foundation for Functional Gastrointestinal Disorders, Milwaukee, WI.