We leggen uit wat onvervreemdbaar is en welke onvervreemdbare rechten er bestaan. Daarnaast zijn er de vermeldingen van deze term in de geschiedenis.

Wat is onvervreemdbaar?

Het woord onvervreemdbaar komt van een Latijns woord dat verwijst naar iets dat niet kan worden vervreemd (d.w.z. waarvan de heerschappij niet van het ene individu op het andere kan worden overgedragen of doorgegeven). Onvervreemdbaar kan dus niet wettelijk worden verkocht of overgedragen.

Het woord onvervreemdbaar is een zuiver rechtsbegrip, afkomstig van het Latijnse inalienabilis, en verwijst naar de rechten die als fundamenteel worden beschouwd; die niet rechtmatig aan een persoon kunnen worden ontzegd, aangezien zij deel uitmaken van de essentie van de persoon. Mensenrechten zijn onvervreemdbare rechten.

Geen onderdaan kan zich daarvan losmaken of er afstand van doen, zelfs niet uit vrije wil. Er bestaat bijvoorbeeld niet zoiets als vrijwillige slavernij. Een mens kan zijn vrijheid niet opgeven en zich vrijwillig onderwerpen aan de bevelen van een ander mens.

Onvervreemdbare rechten zijn inherent aan het individu door het loutere feit tot de menselijke soort te behoren. Dit betekent dat de wijze waarop zij worden verkregen onvrijwillig is. Vanaf het moment dat een individu wordt geboren, heeft hij of zij recht op deze rechten en kan hij of zij zich er niet van ontdoen tot de dag waarop hij of zij sterft (d.w.z. zij zijn aangeboren). En er is geen rechtsorde of straf mogelijk die hem deze rechten kan ontnemen.

Zie ook: Patrimonium

Andere soorten onvervreemdbare rechten

Andere onvervreemdbare rechten zijn te vinden binnen de rechten van de mens en zijn die van vrijheid, gelijkheid, broederschap en non-discriminatie, welke grondrechten zijn en derhalve, zoals reeds gezegd, niet rechtmatig kunnen worden ontzegd.

Het is vermeldenswaard dat zij worden beschouwd als fundamenteel voor de normale ontwikkeling van een individu en bestaan uit de ethische en morele basis die de waardigheid van personen waarborgt.

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, die in 1948 door de Verenigde Naties (VN) werd aangenomen, is het hoogste document waarin alle onvervreemdbare rechten van de mens zijn samengebracht. Het resultaat van de vereniging van voornoemde verklaring met de door de landen overeengekomen internationale verdragen was het Internationaal Statuut van de Rechten van de Mens.

Een korte vermelding van het zuiver onvervreemdbare recht

Omdat het nooit kwaad kan zich deze dingen te herinneren, zullen wij vandaag, bij wijze van voorbeeld, de artikelen 1 en 2 overschrijven van de Rechten van de Mens die de Verenigde Naties op 10 december 1948 hebben goedgekeurd en afgekondigd; deze artikelen bevatten de grondbeginselen waarop de Rechten zijn gebaseerd: Vrijheid, gelijkheid, broederschap en non-discriminatie.

• Artikel 1. Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren en behoren zich, begiftigd als zij zijn met verstand en geweten, jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.
• Artikel 2. Een ieder heeft recht op alle rechten en vrijheden die in deze Verklaring zijn vermeld, zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere mening, nationale of maatschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status.

Historische vermelding van het woord onvervreemdbaar

Ook in de Onafhankelijkheidsverklaring werd gesproken over onvervreemdbare rechten. Het zei dat, “alle mensen gelijk zijn geschapen, dat zij door hun Schepper begiftigd zijn met bepaalde onvervreemdbare rechten, zoals leven, vrijheid en het nastreven van geluk.”

“Deze rechten kunnen niet worden verhandeld, weggegeven of weggenomen, behalve als straf voor een misdaad, regeringen zijn ingesteld om deze rechten veilig te stellen, niet om ze te verlenen of te scheppen”.

Het woord onvervreemdbaar in het recht

Dit woord wordt van oudsher gebruikt om het superieure karakter te benadrukken van de eerste beginselen van de juridische axiologie die de fundamentele rechten van de mens bepalen. Deze rechten worden “onvervreemdbaar” genoemd in die zin dat hun geldigheid niet afhangt van een toevallige menselijke wil, noch van zijn eigen wil, noch van die van anderen: de mens bezit dergelijke rechten, niet omdat een wetgever ze hem heeft toegekend, maar eenvoudig op grond van zijn menselijke gesteldheid.

Voorbeelden van gebruik en uitdrukkingen

“Het is internationaal erkend dat slachtoffers van oorlog, etnische en religieuze conflicten hetzelfde onvervreemdbare recht op onderwijs hebben als ieder ander.”

“Het is internationaal erkend dat slachtoffers van oorlog, etnische en religieuze conflicten hetzelfde onvervreemdbare recht op onderwijs hebben als ieder ander”. In deze zin komt het woord onvervreemdbaar voor als een van de grondrechten.

“In de vergadering was de politicus categorisch door te verklaren dat de keuze om zijn heerser te kiezen een onvervreemdbaar recht is van alle mensen”. In dit voorbeeld wordt het gebruikt in de betekenis van een humanitair recht, d.w.z. een recht dat aan de gehele mensheid toebehoort.

“Tenslotte heeft het Latijnsamerikaanse land het onvervreemdbare eigendomsrecht van deze gronden door de inheemse gemeenschap erkend”. Hier geldt het voor de erkenning van een grondgebied dat aan een volk toebehoort omdat het aan hun voorouders toebehoorde.

Het lijdt geen twijfel dat het woord onvervreemdbaar meerdere betekenissen had en heeft. Het hangt af van de context waarin het wordt gebruikt, die de ene of de andere betekenis zal benadrukken.

Laatst bewerkt: 10 juni 2020. Hoe te citeren: “Onvervreemdbaar”. Auteur: María Estela Raffino. Uit: Argentinië. Naar: Concepto.de. Verkrijgbaar bij: https://concepto.de/inalienable/. Bereikbaar: 25 maart 2021.