(Philadelphia, 1906 – 1963) Amerikaans toneelschrijver. Hoewel geboren in Pennsylvania, groeide hij op in de Bronx en woonde hij eerst in New York en daarna in Californië, waar hij de scenario’s schreef voor None but the Lonely Heart (1944), een film die hij zelf regisseerde, en The Sweet Smell of Success (1957), geregisseerd door Alexander Mackendrick.

Clifford Odets

In de jaren dertig was hij een van de belangrijkste exponenten van het Amerikaanse proletarische theater, samen met Elmer Rice. Hij was lid van het Theater Gilde, een gezelschap dat in 1919 was opgericht om de verspreiding van niet-commercieel theater te bevorderen, en nam later deel aan het Group Theatre, een experimentele groep die in 1931 in New York was opgericht naar het voorbeeld van Stanislavski en het Moskouse Kunsttheater; onder de leden bevonden zich notabelen als Elia Kazan, Lee Strasberg, Harold Clurman en Stella Adler.

Tijdens de tweede helft van de jaren 1930 was hij een van de weinige toneelschrijvers die zich aansloot bij het Federal Theatre project, gepromoot door de regering Franklin D. Roosevelt om de theatercultuur na de Depressie nieuw leven in te blazen. Zijn drama’s, die in die jaren door het Groepstheater werden opgevoerd, gaven blijk van een sociaal-politiek engagement dat grensde aan propagandatheater, met een extreem linkse ideologische oriëntatie. Het toneelstuk dat hem beroemd maakte was Waiting for Lefty (1935), een kroniek van een staking die tevergeefs geboycot werd door de bazen, die, in een poging haar te verhinderen, niet aarzelden hun toevlucht te nemen tot moord.

Wake Up and Sing (1935), over het leven van arme joden in de Bronx in New York, Till the Day I Die (1935), over de zelfmoord van een Duitse communist die door de nazi’s gevangen is gezet, Paradise Lost (1936), over het verval van een burgerlijk gezin in het grauwe klimaat van de Depressie, Golden Boy (1937), over een violist die bokser wordt om zijn economisch voortbestaan veilig te stellen, en Rocket to the Moon (1938), het grauwe verhaal van een zinkend huwelijk en een banale sentimentele ontsnapping.

In de loop van de jaren ’40 degradeerde de toneelschrijver de sociaal-politieke kwesties geleidelijk om meer ruimte te geven aan de psychologische analyse. Deze nieuwe oriëntatie komt tot uiting in Night Music (1940) en Clash by Night (1941), twee verhalen over liefde en eenzaamheid, en vooral in The Big Knife (1948) en The Country Girl (1950). Deze laatste twee toneelstukken, die zich afspelen in de wereld van de showbusiness, waren een groot succes bij het publiek en werden verfilmd: het eerste, door Robert Aldrich in 1955, en het tweede, in 1954, met Grace Kelly in de titelrol (die haar een Oscar opleverde). Zijn carrière eindigde in 1954 met The Flowering Peach, een bewerking van het bijbelse verhaal van Noach in een hedendaags Amerikaans-Joods decor.

Hoe dit artikel te citeren:
Ruiza, M., Fernández, T. and Tamaro, E. (2004) . In Biografieën en Levens. De online biografische encyclopedie. Barcelona (Spanje). Afkomstig van .