China mag dan snel hebben gereageerd op onze informatie dat de verboden ozonvernietigende chemische stof CFK-11 werd geproduceerd en gebruikt in zijn bouwindustrie, maar deze uitstoot van verboden stoffen kan het herstel van de ozonlaag op aarde nog steeds aanzienlijk vertragen.

In een nieuw artikel dat vandaag (19 december) in Nature is gepubliceerd, wordt gekeken naar de mogelijke vertraging van het herstel van het ozongat als gevolg van de onverwachte uitstoot van CFK-11.

Nadat wetenschappers vorig jaar een enorme, onverklaarbare piek in de uitstoot van verboden CFK-gas in de atmosfeer meldden, traceerden onze undercover-onderzoekers dit terug naar illegale productie en gebruik van CFK-11 in de polyurethaanschuimsector in China.

Het nieuwe artikel, Vertraging in herstel van het gat in de ozonlaag van Antarctica door onverwachte CFK-11-emissies, onderzoekt de potentiële schade die wordt aangericht.

Volgens het artikel kan de vertraging oplopen tot een paar jaar als onmiddellijke actie om de uitstoot te stoppen succesvol is – maar ook tot 18 jaar als de uitstoot onverminderd doorgaat.

Clare Perry, onze campagneleider klimaat, zei: “We zijn het met de auteurs eens dat het worse-case scenario van een 18-jarige vertraging in het herstel van de ozonlaag onwaarschijnlijk is.

“China reageerde heel snel op de onderzoeken van de EIA in 2018 en voerde een landelijke handhavingsinspanning uit, die nog steeds voortduurt, en de laatste atmosferische gegevens geven aan dat de emissies beginnen te dalen in reactie op deze acties.

“Aan de andere kant is de waarschijnlijkheid van onmiddellijke effectieve actie om de illegale emissies te stoppen met als gevolg een vertraging van slechts een paar jaar een nogal optimistisch scenario.

“Er blijven aanzienlijke onzekerheden in wat er daadwerkelijk is gebeurd en de effectiviteit van de handhavingsacties tot nu toe. China heeft slechts drie illegale CFK-11-productielocaties gelokaliseerd, met betrekkelijk kleine capaciteiten die niet verantwoordelijk kunnen zijn voor het niveau van de illegale CFK-11-productie dat door de technologiedeskundigen van het Protocol van Montreal wordt geschat (40.000-70.000 ton per jaar).

“Een fundamenteel probleem is dat we het feitelijke niveau van de CFK-11-productie niet kennen, evenmin als de hoeveelheid die nu is opgenomen in nieuwe schuimmaterialen (de “bank”), die uiteindelijk hoogstwaarschijnlijk naar de atmosfeer zullen weglekken. Dit heeft een grote invloed op de toekomstige emissies, omdat de emissies van het blaasmiddel tijdens het schuimblaasproces (en de daaruit voortvloeiende hoeveelheid CFK-11 die in het schuimproduct achterblijft) sterk variëren.”

In het EIA-rapport Tip of the Iceberg van 2018 wordt geschat dat deze bank van CFC-11 in de tot 2017 gemaakte schuimproducten gelijk zou kunnen staan aan bijna vier miljard ton CO2 (830.000 ton CFC-11).

“We dringen er bij China op aan zijn handhavingsinspanningen te versterken en te verbeteren en uitgebreide tests van schuimproducten uit te voeren om de situatie beter te begrijpen,” voegde Perry eraan toe.