• Share
• Tweet
• LinkedIn
• Pin
• Email

Paramecium is een van de eenvoudigste eencellige organismen, die in bijna alle aan waterlichaam gerelateerde milieuomstandigheden voorkomt.

Klassificatie

Hieronder vindt u de wetenschappelijke classificatie van paramecium. Deze protozoa behoort tot de groep van levende wezens, bekend als het dierenrijk. Hij behoort tot de klasse Ciliatea van het phylum Protista. Paramecium is de geslachtsnaam, en er zijn verschillende soorten van deze protist, namelijk aurelia, bursaria, caudatum, trichium, enz.

Beschrijving

Paramecia zijn ovale, pantoffelvormige, en eencellige organismen, en worden algemeen aangetroffen in zoetwatermilieu. Hun lichaam is slank en ongeveer cilindrisch, met een dik en puntig achtereinde, en een stomp of afgerond vooreinde. Afhankelijk van de soort varieert hun lengte van 50 tot 300 µm. Het hele lichaam is bedekt met een dun beschermend membraan, pellicula genaamd. Deze stijve buitenlaag verleent het micro-organisme de bijzondere pantoffelvorm. De pellicula is bedekt met kleine en dunne haarachtige structuren, cilia genaamd. Deze structuren zijn de karakteristieke kenmerken van alle leden die tot de klasse Ciliata behoren. De trilharen spelen een sleutelrol in de beweging van paramecium.

Onder het celmembraan bevindt zich een dunne en heldere laag ectoplasma, die het cytoplasma omhult. Andere structuren zoals granules, vacuolen, en spindelvormige trichocysten zijn aanwezig in deze laag. Paramecium heeft twee verschillende kernen, die verantwoordelijk zijn voor verschillende functies. De protist bezit ook een duidelijk spijsverteringskanaal en een peristomiale mondgroef, die rondom bedekt is met trilhaartjes. Dit helpt bij het holozoïsche type van voeding. Paramecium is in staat tot zowel sexuele als asexuele voortplanting.

Locomotie bij Paramecium

Het hele lichaam van deze protozoön is bedekt met fijne protoplasmatische trilhaartjes, die in welomlijnde longitudinale rijen zijn gerangschikt; deze structuren dienen als zijn voortbewegingsorganen. De trilhaartjes slaan eendrachtig in een bepaalde richting tegen het water, net als roeispanen in een boot. Als het organisme bijvoorbeeld vooruit moet, slaan de trilhaartjes onder een bepaalde hoek in achterwaartse richting. Dit helpt hen vooruit te komen, spiraalsgewijs door het water rond een onzichtbare as, op jacht naar voedsel.

Paramecium stuwt zich in het algemeen voorwaarts, in een rechte lijn door het water reizend. Het kan echter van richting veranderen, wanneer het in contact komt met een vast voorwerp of een roofdier. In zo’n geval beginnen de trilharen onmiddellijk in tegengestelde richting te slaan. Dit helpt de paramecium om achteruit te gaan, en zich in een richting te draaien weg van het roofdier. De spiraalvormige beweging of het ronddraaiende karakter maakt het mogelijk voedsel te verzamelen, dat door de trilhaartjes in de mondgroef wordt geduwd. Ze bezitten bepaalde chemische sensoren, die hen in staat stellen voedselbronnen te lokaliseren.