Het is vaak gesuggereerd dat mensen van horrorfilms houden omdat ze een plaatsvervangende sensatie bieden. “Wat speciaal is aan het consumeren van horror is dat je bepaalde sterke gevoelens kunt voelen zonder te lijden onder de gevolgen, waardoor je kunt genieten van de sensatie,” zei Malcolm Turvey, een hoogleraar filmstudies aan de Tufts University, in 2018. Maar dit jaar, met de coronaviruspandemie die woedt en een omstreden presidentsverkiezing op slechts enkele weken afstand, telt het kijken naar Halloween-films op Netflix in oktober misschien als een vorm van licht escapisme. De beste en nieuwste horrorfilms om dit najaar op het platform te bekijken, zodra het doem scrollende Twitter zijn scherpte heeft verloren.

Bekijk meer

The Addams Family (1991)

Ter tijd, voordat superhelden I.P. Hollywood’s munt van het rijk werd, waren het oude televisieshows die in films werden omgezet. Tussen eind jaren ’80 en eind jaren ’90 kregen series als Dragnet, The Brady Bunch, McHale’s Navy, The Beverly Hillbillies, Car 54, Where Are You?, Maverick, Lost In Space, Mr. Magoo, en Leave It To Beaver allemaal de behandeling op het grote scherm. Excuses aan sommige van deze titels, maar geen van deze adaptaties landde zo goed als The Addams Family. Deze horror-komedie uit 1991, geregisseerd door Barry Sonnenfeld en met Anjelica Huston en Raul Julia in de hoofdrollen, is de beste film die Tim Burton nooit heeft gemaakt, en zeker de enige met een themalied van MC Hammer. Het even sterke vervolg, Addams Family Values, is beschikbaar op Amazon Prime Video.

The Evil Dead (1981)

De film die Sam Raimi op de kaart zette, The Evil Dead is een van de meest invloedrijke en vaak geïmiteerde horrorthrillers van de afgelopen 40 jaar, een bloederige bovennatuurlijke aanval die auteur Stephen King als een van zijn grootste fans telt. Zonder King’s steun zou de film misschien nooit zijn uitgebracht. “Tijdens een van die marketingvertoningen op het filmfestival van Cannes, waar verschillende distributeurs naar de films keken en probeerden hun oordeel te vellen over wat ze dat jaar zouden kopen, zat Stephen King in het publiek, en we hoorden: ‘Oh, hij was echt aan het schreeuwen en gillen tijdens de film,'” herinnerde Raimi zich in 2015. In de nasleep schreef King een recensie van de film waarin hij distributeurs aanspoorde om de film op te pakken. “Zonder dat was de film misschien verloren gegaan, maar met de steun van Stephen King waren we in staat om onze eerste verkoop te doen.”

Green Room (2015)

Set in de Pacific Northwest, regisseur Jeremy Saulnier’s doorbraakthriller gaat over een punkband (met onder andere wijlen Anton Yelchin en Alia Shawkat) die vecht om te overleven tegen een groep gewelddadige blanke supremacisten. Dus, je weet wel, pure fictie.

Hubie Halloween (2020)

De eerste Adam Sandler-film die volgt op zijn onterechte Uncut Gems Oscars snub is een met sterren overladen Netflix Original waarin Sandler een gemeenschapsvrijwilliger speelt die een Halloween-smaakvol mysterie probeert te ontrafelen. Het lijkt op vintage Sandler – tot en met de stem van zijn personage, die herinnert aan zijn Bobby Boucher-karakter uit The Waterboy – maar eerlijke waarschuwing voor de release op 7 oktober: “Als ik hem niet krijg, kom ik verdomme terug en maak ik er nog een die expres zo slecht is, alleen maar om jullie allemaal te laten betalen,” grapte Sandler vorig jaar nadat Howard Stern vroeg naar zijn mogelijke nominatie voor Uncut Gems. “Dat is hoe ik ze krijg.” Trick or treat?

Hush (2016)

Voordat Mike Flanagan brede bijval kreeg voor zijn Haunting anthologieserie op Netflix, brachten de filmmaker en zijn echtgenote, co-schrijfster en ster Kate Siegel, Hush uit, een kat-en-muis-thriller over een moordenaar (John Gallagher Jr.) die een dove vrouw door haar huis stalkt.

Insidious (2010)

Aquaman filmmaker James Wan verschoof van de martelporno van Saw naar de bovennatuurlijke sensatie van Insidious, een strak throwback spookverhaal dat een van de meest onwaarschijnlijke franchises van het decennium lanceerde.

The Invitation (2015)

Zes jaar na het regisseren van het onterecht verguisde Jennifer’s Body, keerde Karyn Kusama terug met deze gespannen thriller over een etentje dat een dekmantel biedt voor een diepere en ijzingwekkende samenzwering. “Ik heb niet echt gekeken naar straight horror, omdat ik denk dat ik The Invitation niet zie als straight horror,” zei Kusama in een interview, en noemde films als The Parallax View, The Celebration, en Rosemary’s Baby als invloeden. “Het zijn meer de genre-kruisingen waarin ik het meest geïnteresseerd was.”

It Comes at Night (2017)

Voor zijn vervolg op de veelgeprezen film Krisha leunde regisseur Trey Edward Shults op de meer ongemakkelijke momenten van die film om een langzaam voortbewegende horrornachtmerrie te creëren over twee families die afbrokkelen in de nasleep van een pandemie die de samenleving heeft gesloopt. Net als Green Room is dit een lichte kijkervaring.

Poltergeist (1982)

Zo interessant buiten het scherm als het op het scherm is. Ogenschijnlijk geregisseerd door horror icoon Tobe Hooper (The Texas Chain Saw Massacre), de legende gaat dat producent Steven Spielberg de werkelijke filmmaker achter Poltergeist was, maar geen officiële credit kon krijgen vanwege een bepaling in zijn contract voor E.T. The Extra-Terrestrial.

Silence of the Lambs (1991)

De laatste film die de vijf belangrijkste categorieën van de Oscars (film, regisseur, acteur, actrice en scenario) wist te bemachtigen, Jonathan Demme’s klassieker verhief niet alleen het horrorgenre, maar hielp ook de politieprocedures te legitimeren die het grootste deel van het televisielandschap tot op de dag van vandaag vormen. Bekijk Silence of the Lambs nog een keer voor de 30e verjaardag in februari volgend jaar.

Train to Busan (2016)

Deze Zuid-Koreaanse actie-thriller – deels World War Z, deels Snowpiercer – is een modern meesterwerk van het zombiegenre. Vraag maar aan filmmaker Edgar Wright. “De beste zombiefilm die ik in tijden heb gezien. A total crowd-pleaser,” schreef hij in 2016.

Under the Shadow (2016)

Het debuut van regisseur Babak Anvari, deze Perzische taal bovennatuurlijke thriller speelt zich af in post-revolutie Teheran in de jaren tachtig en betreft een moeder en kind achtervolgd door een spookachtige verschijning. Een slow burn die het best bekeken kan worden met het volume flink omhoog.

Vampires vs. the Bronx (2020)

Een mix van Attack the Block en The Lost Boys, deze nieuwe horror-komedie stelt zich voor wat er zou gebeuren als vampiers de New York City borough zouden binnenvallen-gebruik makend van de premisse om gentrificatie aan te pakken door middel van dun versluierde satire. “Met horror en komedie kun je thema’s bespreken op een manier die niet prekerig overkomt omdat je metaforen gebruikt,” zei regisseur Oz Rodriguez in een interview. “Ik heb nooit een moment gewild waarop de film stopt om het kind een anti-gentrificatie toespraak te laten houden. Ik wilde nooit dat de kinderen zelfs het woord gentrificatie zouden zeggen.”

Velvet Buzzsaw (2019)

Nightcrawler-regisseur Dan Gilroy en ster Jake Gyllenhaal zijn herenigd voor deze diep dwaze horrorfilm die zich afspeelt binnen de wereld van de hoge kunst. Kom voor de moorddadige schilderijen, blijf voor Gyllenhaal die zijn beste Nicolas Cage-imitatie doet als een man die zonder grenzen leeft.

The Witches (1990)

Voordat de Robert Zemeckis-versie van Roald Dahls The Witches op HBO Max verschijnt, met Anne Hathaway in een hoofdrol, kun je de nachtmerries uit je jeugd herbeleven door terug te gaan naar het Nicolas Roeg- origineel.

Zodiac (2007)

Ongetwijfeld David Fincher’s meesterwerk, deze film over obsessie en de moeite die mensen zullen gaan om zin te geven aan een steeds onzinniger wereld is ook ronduit angstaanjagend. Fincher zet de moorden van de beruchte seriemoordenaar opnieuw neer met een afstandelijkheid die rillingen over de rug doet lopen – en dat is nog voordat Gyllenhaal (die hier zijn padvinderrol van het vorige decennium speelt) de kelder van een potentiële verdachte onderzoekt. Scenarioschrijver James Vanderbilt zei dit jaar in een interview over de beroemde scène en de regisseur: “Wanneer hij aan wil zetten… kan hij je de stuipen op het lijf jagen.”

Meer geweldige verhalen uit Vanity Fair

– Elle Fanning is onze coverster van oktober: Long May She Reign
– Kate Winslet, Unfiltered: “Because Life Is F–king Short”
Emmy’s 2020: Schitt’s Creek schrijft Emmy-geschiedenis met complete veeg
– Charlie Kaufman’s verwarrende I’m Thinking of Ending Things, Explained
– Ta-Nehisi Coates Guest-Edits “The Great Fire,” a Special Issue
– Revisiting One of Princess Diana’s Most Iconic Dresses
– The Nest is One of the Best Films of the Year
– Uit het archief: Te Hepburn voor Hollywood

– Geen abonnee? Word nu lid van Vanity Fair en krijg volledige toegang tot VF.com en het volledige online archief.