Allan Schwartz, LCSW, Ph.D. was in prive-praktijk voor meer dan dertig jaar. Hij is een Licensed Clinical Social Worker in de staten…Read More

The Religious View

De vraag wat de oorzaak is dat sommige mensen homoseksueel zijn, is een onderwerp van eindeloze discussies onder het grote publiek en de geestelijke gezondheidszorg. In het algemeen beschouwt de religieuze gemeenschap van elke overtuiging homoseksualiteit als een afschuwelijke zonde tegen God en de natuur. Diep religieuze groeperingen onder moslims, christenen, katholieken en joden verwerpen homoseksualiteit als volstrekt onaanvaardbaar in de ogen van God. Daarom zien de meeste orthodoxe religieuze leiders het als een levensstijlkeuze, waardoor de homoseksueel tot de eeuwige hel wordt veroordeeld.

De American Psychiatric Association

De American Psychiatric Association, de organisatie die het Diagnostic and Statistical Manual schrijft en publiceert, met medewerking van professionals uit de psychologie en sociale beroepen, vermeldde homoseksualiteit tot de jaren zeventig als een geestelijke stoornis. Gebaseerd op steeds meer onderzoek besloot de APA homoseksualiteit te laten vallen als een diagnostische categorie. Zij vonden dat zolang homoseksuele mensen zich goed aanpasten aan hun seksuele geaardheid en in staat waren om te functioneren in de maatschappij, er geen reden was om hen in de categorie van geesteszieken te plaatsen. Wanneer homoseksuele mensen psychiatrische hulp zoeken, is er dus geen reden om te proberen hen te begeleiden bij het veranderen van hun seksuele geaardheid. Met andere woorden, er is geen reden waarom een homoseksueel persoon niet als normaal zou kunnen worden beschouwd.

De vraag bleef echter wat de oorzaak van homoseksualiteit is?

Het is een feit dat er weinig bekend is over waarom sommige mensen homoseksueel worden en anderen niet. Hier volgen enkele van de belangrijkste studiegebieden over dit onderwerp:

Genetisch onderzoek

In de jaren negentig werd bewijs gevonden dat een gen de hoofdoorzaak van homoseksualiteit zou kunnen zijn. Men dacht dat het X-chromosoom, dat van de moeder op de zoon wordt doorgegeven, de variabiliteit droeg die verantwoordelijk is voor het homo worden. Meer recentelijk zijn zowel het X- als het Y-chromosoom onderzocht om de oorzaken van homoseksualiteit vast te stellen. Het Y-chromosoom wordt doorgegeven van de vader op de zoon en het is dit Y-chromosoom dat het geslacht van de baby bepaalt. Al deze studies zijn in zoverre succesvol geweest dat zij bij vijftig tot zestig procent van de bestudeerde populaties genetische factoren als oorzaak van homoseksualiteit hebben gevonden.

Biologisch onderzoek

Naast de studie van genen en chromosomen is ook de omgeving in de baarmoeder van de moeder, evenals andere prenatale factoren, bestudeerd om te begrijpen hoe deze van invloed kunnen zijn op de seksuele geaardheid. Uit een zeer recente studie is gebleken dat moeders die meerdere mannelijke kinderen ter wereld hebben gebracht, meer kans hebben op een zoon die homoseksueel zal zijn. Men denkt dat er iets in de baarmoeder van de moeder is gebeurd nadat zij haar oudere kinderen ter wereld had gebracht, waardoor de foetus van het laatste kind zodanig veranderde dat hij homo werd. Er wordt gespeculeerd dat er in de baarmoeder hormonale veranderingen optreden die ertoe leiden dat de hersenen van de individuen die homoseksueel worden, worden aangetast op manieren die nog onbekend zijn.

De omgeving

Er is een lange lijst van onderzoekers die al vele jaren speculeren dat de omgeving, zoals die wordt vertegenwoordigd door het gezin en het gezin, de belangrijkste bepalende factoren zijn voor homoseksualiteit. Sigmund Freud schreef dat het kind, uit angst voor de toorn van zijn vader, zich identificeert met zijn moeder en onbewust zijn vader (of mannen in het algemeen) als object van seksuele liefde neemt. Dit is een variatie op zijn controversiële Oedipale Conflict dat grotendeels is verworpen in de geestelijke gezondheidszorg.

Andere en meer recente schrijvers hebben het gehad over seksueel misbruik thuis of in de buurt door familieleden en of vrienden en buren. Dan is er ook nog de kwestie van armoede en de invloed daarvan op de menselijke ontwikkeling en aanpassing op elk belangrijk gebied van functioneren.

Mijn psychotherapeutische ervaring

Het is mijn geluk geweest om met een paar psychologen, maatschappelijk werkers en psychiaters te hebben gewerkt die homoseksueel zijn. Dit zijn gezonde en goed aangepaste mensen die uitstekende beoefenaars zijn op het gebied van de geneeskunde en de geestelijke gezondheidszorg. Bovendien heb ik de ervaring gehad om veel homoseksuele mannen te behandelen tijdens mijn lange jaren als psychotherapeut. Dit zijn mensen die behandeling zochten voor depressie en angst en, in een paar gevallen, voor persoonlijkheidsstoornissen. In alle gevallen ging het om hardwerkende, gezagsgetrouwe en uiterst succesvolle mensen die zich goed aanpasten aan het feit dat ze homoseksueel zijn.

Onder deze groep mannen die ik heb gekend als collega’s en als patiënten in mijn praktijk, heeft niemand ooit gemeld dat hij of zij ervoor had gekozen om een homoseksuele levensstijl te volgen. Integendeel, de meeste homoseksuele mannen meldden dat ze de gebruikelijke seksuele drang uit hun kindertijd hadden, maar dan eerder naar jongens dan naar meisjes. In een paar gevallen begon het besef van seksuele voorkeur pas in de adolescentie. Sommige van deze mannen deden pogingen om heteroseksueel te zijn, gingen uit met meisjes en probeerden geslachtsgemeenschap met vrouwen. In de meeste gevallen meldden zij geen bevrediging te voelen van geslachtsgemeenschap en realiseerden zij zich dat zij echt homo waren. In andere gevallen was er een totaal onvermogen om heteroseksueel te functioneren, maar geen moeite om homoseksueel te functioneren. De meeste van deze mensen hadden echter graag vrouwen als vrienden maar deden nooit enige moeite om heteroseksueel te functioneren omdat ze daar geen behoefte aan hadden.

In alle gevallen meldden deze mannen dat ze hun homoseksualiteit accepteerden, veel vrienden hadden, sommigen vaste intieme partners hadden en geen wens hadden om heteroseksueel te worden. Iedereen was het er echter over eens dat het een stuk gemakkelijker zou zijn om in de wereld te leven als zij heteroseksuele wezens waren. De reden om te geloven dat het gemakkelijker zou zijn om heteroseksueel te zijn, is dat homoseksuele mensen moeten omgaan met veel vijandigheid en vooroordelen.

Conclusie

Als resultaat van alles wat ik heb gelezen, geleerd en ervaren als geestelijk verzorger, ben ik lang geleden tot de conclusie gekomen dat homoseksualiteit geen kwestie van keuze is. In plaats daarvan lijkt het me heel duidelijk dat er een combinatie van genetische en biologische factoren is die mensen ertoe brengt homo te worden. Keuze en wilskracht hebben niets te maken met wie wel en wie niet homoseksueel wordt. Homoseksuelen hebben niet meer keuze over hun seksuele voorkeur dan heteroseksuelen.