Elke maandagavond geeft Bon Appétit hoofdredacteur Adam Rapoport ons een kijkje in zijn brein door onze nieuwsbrief over te nemen. Hij deelt recepten die hij heeft gekookt, restaurants waar hij heeft gegeten, en meer. Het wordt nog beter: Als je je inschrijft voor onze nieuwsbrief, krijg je deze brief als eerste.

Een held, een hoagie, een grinder, een sub

Door de jaren heen heb ik de NFL playoffs gebruikt als excuus om mijn appartement om te toveren in een Italiaanse heldenzaak.

Ik ren naar een Italiaanse markt in de buurt voor het vlees – rondjes mortadella met pistache, schijven coppa met vetmarmer, dun geschaafde vellen prosciutto cotta (gekookte ham; de dure prosciutto di Parma is te taai voor hoagies, IMHO), en misschien een gedroogde finocchiona worst voor een vleugje knoflook.

Daarna ga ik naar mijn plaatselijke kruidenier voor de basisproducten. Eerst een stel van die simpele subrolletjes uit de plastic bak – zacht in het midden, een beetje knapperig aan de buitenkant.

Iceberg, die ik in dunne linten snijd, of wat we bij BA shrettuce noemen.

Een rode ui die ik superdun snijd op een mandoline en dan snel inmaak met wat rijstwijnazijn, een snufje zout en suiker en een scheutje water.

En dan zet ik de zaak op en nodig ik iedereen uit die in de buurt is.

Hoe vaker ik het heb gedaan, hoe meer ik heb geleerd. Toen ik voor het eerst zelfgemaakte helden begon samen te stellen, stapelde ik het vlees en de hapjes voorzichtig op als een kaartspel. En, begrijp me niet verkeerd, het was lekker. Het liet de linten vlees en de confetti van shrettuce een beetje ademen.

Maar een bezorgde, door subobsessie geobsedeerde lezer DMed me nadat hij een video had gezien waarin ik deze heros maakte. Hij wees me erop dat de juiste manier om een Italiaanse held te maken, de hoefijzermethode is.

Je snijdt eerst de rol in plakjes, maar niet helemaal, zodat hij plat ligt. Dan leg je de verschillende, dun gesneden vleeswaren alsof je een vloer betegelt. Dan komt de even dun gesneden provolone kaas, gelaagd met de vleeswaren. (Hoewel, zoals een van mijn Instagram-volgers opmerkte, ik de kaas aan de buitenkant zou moeten leggen zodat het niet in het midden wordt opgehoopt). Je stapelt op de shrettuce en geschaafde uien en overgiet ze met wat olie en rode wijnazijn (wees niet gierig), en raakt ‘em met een shake of twee van gedroogde oregano.

Dan vouw je het hele ding over zichzelf, zodat het een hoefijzervorm creëert, de fixings aan de binnenkant, zodat ze het brood niet helemaal zompig maken, het vlees aan de buitenkant, zodat ze zich niet vormen tot een dichte bal in de binnenkant. En, oh ja, ik hou van een laagje mayo met wat Calabrische chilispread of gehakte ingelegde pepers aan beide kanten van het broodje. Ik weet het, ik weet het-mayo.

Elke keer dat ik de hero’s maak, pakken ze anders uit. Soms heb ik het gevoel dat ik ze met meer azijn had moeten besprenkelen. Soms heb ik de verhouding vlees-brood precies goed, soms te veel vet.

Hoe ze ook uitpakken, ze zijn onvermijdelijk in zekere mate heerlijk. En, als finishing touch, wikkel ik ze in was of perkamentpapier voordat ik ze aansnijd en aan een van mijn “klanten” geef. Het is een meestal onnodige stap, maar het maakt de broodjes mooi. En wat is er beter dan een goed uitziende Italiaanse held?

Haal het recept:

Party-Ready Italian Heros