Wat is Ataxische Cerebrale Parese

Ataxische cerebrale parese is een vorm van cerebrale parese die iemands evenwicht, coördinatie en diepteperceptie aantast. De definitie van Ataxie betekent “incoördinatie” of “zonder orde”.

Dit type cerebrale parese is het minst gediagnosticeerde type. Onderzoek en studies suggereren dat slechts ongeveer 5 -10% van de mensen die cerebrale parese hebben deze soort heeft.

Ataxic Cerebral Palsy Overview

Mensen die dit type cerebrale parese hebben, hebben schade aan het cerebellum opgelopen. Het cerebellum wijzigt motorische commando’s die worden geïnitieerd door afdalende paden in de hersenen, en zorgt ervoor dat bewegingen nauwkeurig en adaptief zijn. Het cerebellum is verantwoordelijk voor verschillende functies:

• Behoud van evenwicht en houding
• Coördinatie van vrijwillige bewegingen
• Leren van motorische vaardigheden
• Cognitieve functies, waaronder taal

De manier waarop ataxische cerebrale parese het evenwicht, de coördinatie en het dieptezicht van een persoon beïnvloedt, manifesteert zich op verschillende manieren. Deze manieren omvatten wankel lopen, moeite met het uitvoeren van taken die fijne motoriek vereisen en oncontroleerbaar schudden tijdens doelbewuste acties, zoals het reiken naar een voorwerp.

De bewegingen van mensen met ataxische cerebrale parese zijn vaak schokkerig of onregelmatig. Deze bewegingen kunnen onhandig, onnauwkeurig of onstabiel lijken. De spieren van mensen met ataxische cerebrale parese zijn vaak zwak en meestal interfereert de spiercontrole in de benen en armen.

Deze interferentie beïnvloedt de coördinatie en het evenwicht en kan ook de handen en vingers van een persoon aantasten. Delen van het gezicht, hoofd en keel kunnen ook worden beïnvloed door ataxische cerebrale parese, waardoor mensen die deze aandoening hebben moeite hebben om hun ogen te bewegen waar ze willen, slikken en spreken.

Signalen, symptomen en condities

Kinderen die ataxische cerebrale parese hebben, lopen meestal wankel met hun voeten wijd uit elkaar. Deze manier van lopen kan kinderen met ataxische cerebrale parese juist helpen hun evenwicht te bewaren. Evenwichtsproblemen zijn meestal het meest uitgesproken wanneer mensen met ataxische cerebrale parese lopen.

Snelle en precieze bewegingen, zoals het vastmaken van knopen, het strikken van schoenveters, of het schrijven van een zin, kunnen vooral een uitdaging zijn voor kinderen met ataxische cerebrale parese. Kinderen kunnen ook moeite hebben om de bewegingen van hun handen en armen onder controle te houden bij het uitvoeren van vrijwillige acties, zoals het reiken naar een stuk speelgoed of een stuk voedsel.

Sommige mensen die ataxische cerebrale parese hebben, vertonen grillige spraak, de meeste vertonen echter goede communicatieve vaardigheden. Elk geval is anders en er zijn enkele gevallen van mensen met ataxische cerebrale parese die leermoeilijkheden hebben, de meeste mensen die ataxische cerebrale parese hebben, hebben normale intelligentieniveaus.

Hoewel deze symptomen nooit verdwijnen, kunnen ze in de loop van de tijd verbeteren met behulp van verschillende behandelingen. Hoewel bepaalde symptomen veel voorkomen, verschillen de specifieke symptomen en de ernst ervan van persoon tot persoon.

Hoewel kinderen zich in verschillend tempo ontwikkelen, moeten ouders nauwlettend in de gaten houden hoe snel hun kinderen mijlpalen bereiken. Een kind dat langzamer beweegt, zit en andere basisvaardigheden beheerst dan verwacht, kan ataxische cerebrale parese of een ander type cerebrale parese hebben.

Ataxische cerebrale parese wordt meestal gediagnosticeerd door artsen tot de leeftijd van 4 jaar. Omdat ataxische cerebrale parese een complexe handicap is, kan het verkrijgen van een definitieve diagnose voordat een kind 12 maanden oud is moeilijk zijn.

Behandeling

Ataxische cerebrale parese is blijvend, maar er zijn veel verschillende soorten therapie voor cerebrale parese die kunnen helpen het leven te verbeteren van mensen die met deze aandoening leven.

Fysieke therapie is een hoeksteen van alle behandeling van cerebrale parese, inclusief behandeling voor ataxische cerebrale parese, volgens het National Institute of Neurological Disorders and Stroke. Patiënten beginnen meestal met fysiotherapie in hun eerste levensjaren of kort na de diagnose.

Door middel van weerstands- en krachttrainingsoefeningen kunnen mensen met ataxische cerebrale parese hun evenwicht, motorische vaardigheden en spierkracht verbeteren. Fysiotherapie kan ook helpen contracturen te voorkomen. Als aanvulling op de fysiotherapie kunnen orthesen worden gebruikt.

Occupatietherapie kan helpen bij de ontwikkeling van de kleine spieren en de houdingstoon van een ataxische cerebrale parese patiënt. Deze vorm van therapie leert de deelnemers vaardigheden voor het dagelijks leven, zoals eten, aankleden en baden. Patiënten kunnen ook technieken aanleren die bepaalde taken vergemakkelijken, zoals schrijven en het gebruik van een schaar. Tijdens ergotherapie kunnen ook spalken worden gebruikt om mensen met ataxische cerebrale parese zelfstandiger te maken.

Mensen met ataxische cerebrale parese kunnen milde spraakproblemen hebben. Deze problemen kunnen vaak worden gecorrigeerd of verbeterd door samen te werken met een logopedist.

Spierverslappers en middelen tegen angst zoals Valium kunnen de tremoren verlichten die gepaard gaan met ataxische cerebrale parese. Verdere medicijnen kunnen ook worden gebruikt om andere aandoeningen te behandelen die gepaard gaan met ataxische cerebrale parese, zoals epilepsie of incontinentie.

Stemceltransplantaties kunnen ook mensen helpen die ataxische cerebrale parese hebben, volgens het NeuroGen Brain and Spine Institute. Deze organisatie heeft een aantal verbeteringen waargenomen bij ataxische cerebrale parese patiënten die deze behandeling ondergingen:

• Verminderde tremoren
• Betere grip
• Betere gedragingen en samenwerking
• Betere balans
• Betere controle over lichaamsdelen, zoals heupen
• Grootere mogelijkheid om te lopen

Meer weten over ataxische cerebrale parese, de symptomen en de behandelingen is belangrijk voor iedereen die iemand kent of verzorgt die deze vorm van cerebrale parese heeft.