Naarmate de babyboomers ouder worden, groeit de bezorgdheid over de mogelijkheden van gezondheidszorgsystemen om geriatrische patiënten op te vangen. Dit geldt met name voor de bevolking die wordt beschouwd als “de oudste der ouderen”, in het bijzonder die van 85 jaar en ouder. In tegenstelling tot alle andere tijden in de geschiedenis is deze bevolkingsgroep in de meeste ontwikkelde landen het snelst groeiende segment. In de Verenigde Staten zullen de oudste ouderen naar verwachting verdubbelen van 4,3 miljoen tot 9,6 miljoen in 2030.
De toegenomen levensverwachting van de bevolking sinds het begin van de 20e eeuw is te danken aan de verbetering van de levensomstandigheden, de voeding, de volksgezondheid en de vooruitgang in de medische zorg. Hierdoor is de leeftijdsspecifieke prevalentie van vaat- en hartziekten, beroerten en zelfs dementie gestaag afgenomen. Ouderen zijn vandaag gezonder dan hun collega’s tientallen jaren geleden. Belangrijker dan in welke andere leeftijdsgroep dan ook, moet de zorg voor de oudsten geïndividualiseerd zijn; bij beslissingen over het beheer moet rekening worden gehouden met de uitdrukkelijke wensen van de oudere, de levenskwaliteit, het functioneren en de mentale capaciteit.
Het onvermijdelijke gevolg is dat er een toename zal zijn van de prevalentie van ouderen met chronische ziekten, meervoudige co-existente pathologieën en neuro-degeneratieve ziekten. De oudsten van de vergrijzende bevolking worden vaak uitgesloten van geneesmiddelenonderzoek en hun behandelingen zijn grotendeels gebaseerd op bevindingen die worden geëxtrapoleerd uit die van de jongere ouderen. Bovendien zijn de oudste ouderen fysiologisch gezien diverser dan andere segmenten van de bevolking. Hun demografische kenmerken zijn ongeëvenaard en verschillend in vergelijking met die van de jongere ouderen. Verscheidene studies hebben de aandacht gevestigd op de verschillende attitudes van gezondheidswerkers ten aanzien van ouderen en velen vertonen vooroordelen omdat zij oud zijn. Als gevolg hiervan is het gebruik van leeftijd als criterium bij het bepalen van de geschiktheid van een behandeling van zeer beperkte geldigheid, toch zijn er beperkte middelen die artsen door deze uitdagingen leiden.
Dit boek creëert een groter bewustzijn van deze uitdagingen en biedt praktische richtlijnen voor het werken binnen de infrastructuren die van vitaal belang zijn voor deze demografie. Dit boek is bedoeld voor geriaters, eerstelijnszorgartsen, artsen in opleiding, gespecialiseerde geriatrieverpleegkundigen en gerontologen. Het is verdeeld in 3 secties: Algemene Beschouwingen, Chronische ziekten en Geriatrische Syndromen. Elk hoofdstuk geeft een samenvatting van belangrijke en essentiële informatie onder de noemer Key Points. In sommige hoofdstukken zijn casestudies opgenomen om de principes van het management te benadrukken.