Er zijn dagen dat we allemaal een ontsnapping nodig hebben. Wanneer het leven voelt alsof je het geen minuut langer kunt verdragen. Wanneer je het gevoel hebt dat je een muur hebt geraakt en op geen enkele herkenbare manier vooruit kunt komen. Als je zo ver achterop bent geraakt dat je het gewoon nog eens over wilt doen, maar weet dat dat niet mogelijk is. De laatste tijd voelen steeds meer van ons zich zo nu onze manier van leven door deze crisis wordt bepaald. We willen gewoon wegrennen van deze pandemie, naar een wereld waar niemand gehoord heeft van COVID-19, waar de vrijheden die we ooit genoten weer voor het grijpen liggen.
Helaas, we kunnen nergens heen voor COVID-19 en die onontkoombaarheid is een deel van wat dit hoofdstuk in onze geschiedenis emotioneel en mentaal zo uitdagend maakt. Het voelt alsof er geen ontsnappen aan is.
Maar we hebben wel een manier om op elk moment aan een zwaar moment te ontsnappen. En dit zou, voor mij althans, een zwaar moment zijn.
Als mensen hebben we de meest ongelofelijke superkracht in handen die we maar kunnen bedenken. We hebben de kracht om onze gedachten te verzetten. We hebben iets dat we hersenen noemen en dat ons in staat stelt om te ontvangen wat de wereld ons voorschotelt, op elke manier die we maar willen. Zeker, sommigen van jullie schudden misschien het hoofd bij de gedachte aan positief denken als je je huur niet kunt betalen en niet weet of je aan het eind van dit alles nog een baan hebt. Ik neem het u niet kwalijk; deze problemen zijn reëel en gerechtvaardigd en hoe graag ik ze ook voor u zou willen oplossen, ik ben daartoe niet in staat. Wat ik wel kan doen is suggereren dat we in staat zijn om de manier waarop we deze uitdagende tijd ervaren te veranderen. De manier waarop we over een moment denken vormt de manier waarop we het ervaren. Ik weet dat dit waar is als iemand die verschillende vormen van trauma heeft meegemaakt. Als gevolg van mijn traumatische ervaringen heeft mijn geest de neiging om op bepaalde momenten in mijn leven overdreven te reageren, vergelijkbaar met de manier waarop mensen met PTSS worden getriggerd, maar op een veel kleinere schaal. Deze neiging tot overreageren heeft in het verleden mijn energie weggezogen en misschien zelfs sommige van mijn ziekten veroorzaakt.
Terwijl ik mijn eigen genezingsreis heb doorgemaakt, heb ik geleerd om mijn geest en lichaam toe te staan om op een meer gepaste manier op dingen te reageren, waarbij mijn “vecht of vlucht”-reactie wordt verminderd (het werk van Dr. John Amaral over dit onderwerp is een geweldige bron voor mij geweest, en hij heeft me geholpen op mijn genezingsreis). Ik heb geleerd om mijn geest tot rust te brengen, zodat ik kan kiezen hoe ik reageer op de situaties die zich voor mij of om mij heen voordoen. En wanneer ik kan kiezen hoe ik reageer op wat er gebeurt, ben ik in staat om in vrede te zijn, zelfs in moeilijke tijden. Op dit moment is dat een goede zaak. Het biedt me een mentale en emotionele ontsnapping wanneer een fysieke ontsnapping onmogelijk is.
Hier zijn een paar manieren waarop ik mezelf help om te ontsnappen aan de overweldiging die me omringt:
Meditatie
Iedere dag na de lunch trek ik 25 minuten uit om te luisteren naar mijn favoriete mediatie-app. Momenteel gebruik ik Synctuition, die ongelooflijke geleide meditaties heeft met een briljante productiewaarde die je meeneemt als een Calgon-bad (“Take me away”… alleen degenen van mijn leeftijd zullen de referentie snappen). Ik zet mijn koptelefoon op, drink een glas citroenwater en ga liggen, soms op mijn veranda, soms in mijn bed, soms op de bank, en soms gewoon op de koele badkamervloer na een douche halverwege de dag. Ik sluit gewoon mijn ogen, haal een keer diep adem en laat iemand anders het schip een tijdje besturen, terwijl ik stroom en hun woorden volg naar een vredige wereld waar ik niet thuis hoef te blijven om mezelf en anderen veilig te houden. Dit is een belangrijk deel van mijn nieuwe normaal geworden. Soms val ik in slaap. Soms ben ik volledig bezig, opgaand in deze andere wereld die mijn geest heeft gecreëerd. Soms moet ik na 10 minuten stoppen. Maar zelfs dan heb ik het gevoel dat ik een pauze heb gehad van de huidige realiteit en kom ik er verfrist vandaan.
Journaling
Op sommige dagen besluit ik mijn dagboek te pakken en een rustig hoekje op te zoeken (wat mijn hele huis is aangezien ik in mijn eentje thuis schuil). Ik zet een timer voor 10 minuten en begin gewoon te schrijven over een wereld die niet echt is. De laatste tijd schrijf ik over een personage dat op mij lijkt maar superkrachten heeft. Deze creatieve uitlaatklep laat mijn geest ontsnappen aan deze wereld die vaak aanvoelt als een eindeloze cyclus van eten, afwassen, de vuilnis buitenzetten en de was doen, steeds maar weer opnieuw. Meestal voel ik me weer energiek als ik dit gedaan heb. De wereld waarover ik schrijf is soms helder en mooi, maar hij kan ook donker en somber en magisch zijn. Het maakt niet uit welke vorm het aanneemt op een bepaalde dag, een beetje tijd doorbrengen in deze wereld stelt me in staat om terug te komen naar de realiteit met een andere energie.
Luisteren naar muziek
Ik hou van muziek en het is altijd een van mijn go-to’s om te ontsnappen. Muziek heeft een manier om ons mee te nemen, ons te verplaatsen naar een andere tijd en plaats. Het is het tempo, de textuur van de geluiden, en het verhaal dat het ons vertelt. Soms kunnen we verstrikt raken in een nostalgisch moment als een bepaald liedje opkomt. Als ik er even tussenuit wil, start ik een afspeellijst waarvan ik weet dat die me blij of juist heel verdrietig maakt, en dan ga ik er gewoon naartoe. Ik speel het af en laat die emoties mijn ziel overspoelen. Dit is ook een goede manier om te ontsnappen, want het helpt ons om opgekropte emoties los te laten. Als we klaar zijn en de oordopjes uitdoen, zijn we weer klaar voor het echte leven.
Giving Your Mind Permission To Drift
Mijn laatste suggestie voor een ontsnapping is iets wat ik altijd doe. Ik laat mijn gedachten graag afdwalen. Ik doe het vaak. Ik ga gewoon aan mijn keukentafel zitten, of op mijn bank, of in mijn achtertuin (meestal met een dier aan mijn zijde), en ik kijk naar de lucht, de bomen en eventueel passerend wild, zoals een vogel of een eekhoorn. Ik laat mijn gedachten gaan. Ik probeer nergens aan te denken. Ik kijk alleen maar naar de bladeren, die subtiel met de wind mee bewegen. Ik zie de verschillende kleuren blauw en grijs in de lucht. Ik denk na over hoe het voelt om te vliegen zoals die vogels doen. Ik voel echt de warmte van de zon op mijn gezicht. Ik probeer het moment in me op te nemen via mijn zintuigen en laat mijn geest het in zich opnemen zonder dat ik iets hoef uit te zoeken. Ik geef mijn geest een pauze van al zijn denken. Ik laat het gewoon bij me zijn in plaats van dat het me veilig moet houden of moet bedenken wat de volgende stap is of een lijst moet maken van dingen die ik nog moet doen. We zitten gewoon buiten of in de keuken en blijven aanwezig in het moment. Ik luister naar de geluiden om me heen, voel de wind als hij lichtjes tegen mijn gezicht opsteekt, ik probeer de vogels van de volgende tuin te horen… en meestal merk ik dat ik glimlach, me dankbaar voel voor alles wat er is.
Dit zijn enkele van de manieren waarop ik ontsnap zonder mijn huis te verlaten. Ze kosten niets om te doen, en ze zullen u toelaten om uw zorgen achter te laten voor een paar momenten per dag – een geschenk dat is iets dat ik koester in deze COVID tijden.
Blijf veilig iedereen, en blijf in je medelevende hart…