Het leger regisseurs achter Game of Thrones stond elk voor een gigantische taak: hoe maak je elke aflevering net zo ambitieus en visueel rijk als een grote studiofilm? Het vergt een zeldzame set vaardigheden om de productie van een show met zo’n enorme aanhang te leiden, dus het is misschien geen verrassing dat Thrones een beroep heeft gedaan op regisseurs wier credits een generatie van tv-hits omvatten, zoals Breaking Bad, Westworld, Lost, Sex and the City, The X-Files, The West Wing, The Sopranos, Mad Men, True Blood, The Newsroom, Grey’s Anatomy, Black Mirror en The Wire. Met het achtste en laatste seizoen nog maar een paar dagen te gaan, vroegen we 11 van de meest productieve regisseurs van de serie om hun favoriete shots te kiezen uit de afleveringen die ze hebben gefilmd. Mark Mylod haalde herinneringen op aan pus en taarten, terwijl Daniel Minahan het moment onthulde dat Jason Momoa’s handen deed trillen. Lees verder voor alle verhalen achter deze all-time Thrones shots.
- Michelle MacLaren: “The Bear and the Maiden Fair” (Seizoen 3, Aflevering 7)
- Alex Graves: “And Now His Watch Is Ended (Seizoen 3, Aflevering 4)
- Mark Mylod: “Stormborn” (Seizoen 7, Aflevering 2)
- Jeremy Podeswa: “Home” (Seizoen 6, Episode 2)
- Daniel Minahan: “A Golden Crown” (Seizoen 1, Aflevering 6)
- Brian Kirk: “The Wolf and the Lion” (Seizoen 1, Aflevering 5)
- Neil Marshall: “The Watchers on the Wall” (Seizoen 4, Aflevering 9)
- Alan Taylor: “The Prince of Winterfell” (Seizoen 2, Episode 8)
Michelle MacLaren: “The Bear and the Maiden Fair” (Seizoen 3, Aflevering 7)
“Ik heb enorm veel tijd besteed aan het maken van deze scène voorafgaand aan het filmen, nauw samenwerkend met de beer wrangler en de storyboard artist, waarbij ik elk shot van tevoren tot in de kleinste details heb getekend. We hebben driekwart van de scène in Noord-Ierland opgenomen en daarna een deel van de set gereconstrueerd op een parkeerplaats in Los Angeles, waar we het berengedeelte hebben opgenomen. We moesten er zeker van zijn dat de acteurs altijd wisten waar de beer zich zou bevinden voor de ooglijn en dat wat we van de beer vroegen realistisch was. Er zijn groene schermen en split-screen opnames in deze scène, maar er was geen CGI-beer. Dit is 100 procent beer, en als de beer Brienne raakt, is dat een echte klap. Een van de beren trainers, Smitty, was toevallig lang en mager en hoewel hij lang haar en een baard had, was hij bereid om zijn baard af te scheren, een pruik te dragen en een roze jurk aan te trekken als dubbelganger voor Brienne. Een echt geweldige GOT ervaring. “
Alex Graves: “And Now His Watch Is Ended (Seizoen 3, Aflevering 4)
“Voor alle gevechten en bruiloften die ik heb gefilmd, gaf deze enkele close-up een van de grootste verschuivingen weer in het totale GOT-verhaal. Daenerys nam het Plaza of Pride in en won haar Unsullied leger door voor het eerst de geweldige kracht van haar draken te gebruiken. Er was niet veel geld meer voor al te veel VFX, dus bedacht ik wat de crew het Apocalypse Now shot noemde … een langzame push op Emilia die uitdrukkingsloos toekijkt, terwijl vier sets echte hoge explosieven achter haar losgelaten worden, die de ontzagwekkende vernietigende kracht van haar draak uitbeelden. Het was niet gemakkelijk om hoge explosieven in Noord-Afrika te krijgen in die tijd, maar we deden het, uiteindelijk kregen we de opname in één take, vooral omdat Emilia’s prestatie, zoals gewoonlijk, perfect was.”
Mark Mylod: “Stormborn” (Seizoen 7, Aflevering 2)
“We knippen van een scalpel, die op het punt staat om de arme Ser Jorah’s met grijstinten bedekte borst te doorboren, naar een lepel die in een knapperige taart steekt, voordat hij de slijmerige vulling in een hongerige mond aflevert. Het is compleet walgelijk. Beide kanten van de snede zijn close-ups en ver verwijderd van de epische sweeps die synoniem zijn met de serie. En toch is de hoeveelheid werk die in dat kleine moment ging, van zo veel verschillende afdelingen die samenwerkten om het perfecte gore moment te creëren, buitengewoon: Barry Gower en zijn ongelooflijke protheseteam die de perfecte kleur en viscositeit voor de pus en het bloed ontwikkelen, het perfecte slijk als de grijstinten worden doorboord. Iain Glen die om half twee ’s nachts de make-up induikt zonder ook maar een kik te geven. Onze voedseltechnici die het ontwerp van de taartkorst aanpassen aan de contouren en schaduw van de grijstinten, zonder de acteur te vergiftigen. Vergadering na vergadering gedurende maanden voor één vluchtig moment. Daarom hou ik van Game of Thrones.” “The Dance of Dragons” (Seizoen 5, Episode 9)
“Mijn favoriete individuele beeld is in de onmiddellijke nasleep van dat enorme gladiatoren-achtige gevecht (in de Daznak’s Pit). Dit laatste shot is in wezen een standpunt, vanuit de ingewanden van de put, van Dany die dramatisch wegvliegt in de lucht op de rug van haar draak. De camera draait dan langzaam rond om te onthullen dat we dit alles zien vanuit het perspectief van een totaal ontzagwekkende Tyrion. En dan komen Jorah, Daario, en Missandei – allemaal even verbijsterd – ook kijken. Maar we eindigen bij Tyrion’s reactie, en de prachtige blik op zijn gezicht, en zijn ‘ik heb nog nooit zo’n vrouw gezien’ moment.”
Jeremy Podeswa: “Home” (Seizoen 6, Episode 2)
“Voor pure culturele impact zou ik dit shot kiezen dat de wederopstanding van Jon Snow in seizoen zes uitbeeldt (hallo, het werd zelfs geparodieerd op SNL!). De moord op Jon Snow aan het eind van het vorige seizoen was de definitie van een cliffhanger. En de reactie van de kijkers erop over de hele wereld was, denk ik, zonder precedent. Ik ben nog nooit zo vaak gevraagd (gesmeekt zelfs) om een spoiler te onthullen met betrekking tot iets waar ik ooit aan heb gewerkt.
De makers van de show hebben heel slim gewacht tot de tweede aflevering van het seizoen om Jon Snow terug te brengen, waardoor de spanning en onzekerheid over zijn lot werd vergroot. Mijn uitdaging als regisseur was om de spanning erin te houden en pas op het allerlaatste moment een tipje van de sluier op te lichten. Ik wist dat het publiek al lang had gewacht op de oplossing van deze vraag en de anticipatie was op zijn hoogtepunt. Het moment moest als een verrassing komen. De aanloop naar de opname – Melisandre’s gedetailleerde ceremonie om Jon Snow weer tot leven te wekken (en haar waargenomen mislukking) – zet de toon voor dit moment: Jon’s wedergeboorte, eenvoudig en grafisch in beeld gebracht in een formele compositie die opzettelijk de christelijke iconografie oproept, met Jon Snow als een Christusachtige figuur, zijn hoofd “gekroond” door een schaal die een aureool suggereert.
Bij de bespreking van het eigenlijke moment van wederopstanding met Kit Harington, hadden we het gevoel dat de sterkste fysieke manifestatie van het moment er een zou zijn die een letterlijke wedergeboorte zou oproepen, zoals een pasgeborene die met geweld ter wereld barst en zijn eerste ademteug neemt, of iemand die onder water heeft gelegen en nu naar de oppervlakte komt en een eerste krachtige ademteug neemt. Kit speelde het prachtig. Het moment is krachtig en opwindend en, als de video’s van de fans een indicatie zijn, volkomen bevredigend. Echt gegil van schok en verrukking? Wat wil een regisseur nog meer? Missie volbracht !”
Daniel Minahan: “A Golden Crown” (Seizoen 1, Aflevering 6)
“Het shot van Drogo die gesmolten goud over het hoofd van Viserys giet is het meest memorabel, niet vanwege een virtuoze camerabeweging, maar vanwege de uitvoering en de moeilijkheidsgraad was ingesteld op ongeveer 11, en we moesten het in één take krijgen. Er waren weken van voorbereiding voor de gag. Een kleverig materiaal vinden dat goudkleurig kon zijn en dat we konden gieten als gesmolten metaal. Het bouwen van een pruik voor Viserys met luchtbuisjes om bubbels en stoom te produceren als de kleverige gouden verf op zijn hoofd kwam. Een gegoten gouden keppel die zou worden verwisseld alsof het goud was afgekoeld tot een gouden helm.
Er waren discussies, aanpassingen, en repetities met Harry Lloyd om uit te vinden hoe hij zou reageren op de gloeiend hete vloeistof die op het hoofd van Viserys werd gegoten. Hoe hij zou vallen, vastgebonden aan een tuig van luchtbuizen. Hoe Jason Momoa de ketel zou optillen en het gesmolten metaal over Harry’s hoofd zou gieten. Ogenschijnlijk kleine details, maar alles moest op rolletjes lopen. Het zou onmogelijk zijn om de verf te verwijderen, de acteurs te verschonen, schoon te maken en opnieuw te vlechten.
Dus op de dag zelf, repeteerden we de stunt voor de crew, en onze director of photography Matt Jensen plaatste zorgvuldig drie camera’s gericht op Jason, Harry, en één aan de zijkant. Het special effects team bereidde het gesmolten goud en de rokende, borrelende pruik van Harry voor. Jason oefende het gieten in pantomime, daarna met een lege ketel. Harry oefende zijn val. Toen, eindelijk, kruisten we onze vingers en gingen we het doen. Jason kwam naar me toe en liet me zijn trillende handen zien. Hij is onverstoorbaar, maar dit bracht hem aan het wankelen. Actie: Jason tilde de rokende ketel op, naderde Harry die schreeuwde voor zijn leven, en toen stopte Jason en riep cut. Er was iets mis, het voelde niet goed – zijn greep, zijn aanpak, iets. Hij was behoorlijk geschrokken en keek me verontschuldigend aan. We resetten om opnieuw te beginnen. Actie: Jason tilt de ketel op, kruist hem naar Harry – die, vrees ik, te veel kronkelt om weg te komen en misschien een bewegend doelwit is – maar dan, op het perfecte moment, tilt Jason de ketel boven zijn hoofd en giet een perfecte stroom van gouden smurrie over Harry’s sneeuwwitte haar dat rookt en borrelt en in vlammen lijkt uit te barsten (wat we later in VFX zouden toevoegen). Harry viel op de grond en Jason lachte een hartelijke buiklach. De grap werkte. De crew juichte en Jason maakte (misschien) een overwinningsrondje. Harry kreeg gouden goop in zijn ogen en het haar en make-up team zwermde om hem heen. We schaarden ons allemaal rond de playback monitor om het terug te kijken. Alle drie de camera’s hadden prachtige opnames en we slaakten allemaal een zucht van verlichting.” “The Climb” (Seizoen 3, Aflevering 6)
“Van alle prachtig en esthetisch gecomponeerde shots die ik op GOT heb laten inlijsten, is het eigenlijk een heel eenvoudig beeld dat ik hoog in het vaandel heb staan. Er is niet veel uitleg nodig – het beeld zelf vertelt het hele verhaal.”
Brian Kirk: “The Wolf and the Lion” (Seizoen 1, Aflevering 5)
“Dit kraanshot begon binnen een piepkleine set, opgetrokken op een spichtige steigertoren op de parkeerplaats van de Titanic Studios. Op het hoogste punt van de kraanarm werd de set in het kader overschaduwd door het uitzicht vanuit het noordoosten van Belfast naar het Titanic-dok en het George Best vliegveld. Het was een chaotisch uitzicht, dat spoedig vervangen zou worden door de verbluffende visuele effecten van BlueBolt. Maar als ik nu naar de opname kijk, zie ik nog steeds de botsing van werelden die hij destijds voor me vertegenwoordigde en die me nog steeds doet glimlachen.
Ik groeide op 40 mijl ten westen van Belfast in de stad Armagh, in een tijd dat er weinig of geen filmindustrie was in Noord-Ierland. Het vredesproces ontsloot de deur om dat te veranderen, maar GOT schopte het wijd open. Ik weet nog dat ik die dag op de parkeerplaats stond en dacht: Dit is groots en tegen alle verwachtingen in gebeurt het hier. Fantasie is echt.” “Winter Is Coming” (Seizoen 1, Aflevering 1)
“Het wijde shot waarop de deserteur naar zijn executie wordt gemarcheerd is er een die me door de jaren heen is bijgebleven. Ik wilde een visuele taal creëren die zou spreken over de tribale machtsstructuur van deze vreemde wereld die we bewonen. Dit is de eerste 12 minuten van de serie, we kijken naar deze personages en we proberen uit te zoeken: Wat is dit voor plek? Wat zijn de regels hier? Waarom moet onze held deze taak op zich nemen? Je ziet dat Ned alleen met de veroordeelde staat, afgezonderd van zijn kinderen en bewakers. De daad van deze executie is Ned’s last en hij moet het alleen doen.
Opeens begrijpen we deze wereld en deze personages een beetje beter – en we willen meer weten. Gelukkig was het weer die dag aan onze kant, zodat het zinvol was om dit grote, beklemmende wijde shot te nemen dat de spanning in Ned zou helpen overbrengen, vlak voordat hij deze man van het leven berooft.”
Neil Marshall: “The Watchers on the Wall” (Seizoen 4, Aflevering 9)
“Het is makkelijk om te praten over mijn favoriete shot van Game of Thrones, want het is waarschijnlijk mijn favoriete shot van alles wat ik heb gedaan. Het 360-graden kraanshot in ‘Watchers on the Wall’ is voortgekomen uit dat prachtige organische proces dat filmmaken vaak kan zijn. Er stond niets over in het script. Het fungeerde als een overgang tussen twee bestaande scènes. In plaats van ‘cut to’ of ‘dissolve to’, had er kunnen staan ‘swing the camera around the entire battle to’, maar dat was niet zo.
De kiem werd gelegd op het moment dat ik de set van Castle Black binnenliep. Het is opgezet als een gewoon fort, met een groot vlak gebied in het midden omringd door gebouwen en vestingwerken en borstweringen. Op die gebouwen waren verschillende loopbruggen, decors en galerijen, en ik dacht meteen dat de omliggende gebieden veel interessanter waren om de actie te ensceneren, dan de vlakke grond in het midden. In plaats daarvan bedacht ik dat die vlakke grond een ideale plek was om een camerakraan neer te zetten, en aangezien de set 360 graden was, betekende dat dat ik die camera in alle richtingen kon zwenken.
Dus, als dit het wat en het hoe vertegenwoordigde, kwam de vraag waarom? Een coole opname is pas echt cool als hij een doel dient, en we hadden geen tijd voor nodeloze zelfverwennerij. Dus wat was de motivatie voor zo’n foto? En nog belangrijker, hoe kon ik de noodzaak ervan verkopen aan de producers en de schrijvers? Het antwoord was geografie. Het begrijpen van de geografie in een actiesequentie is essentieel voor het publiek om volledig betrokken te raken. Op dit punt in het verhaal waren verschillende van de hoofdpersonages betrokken bij verschillende stukken actie rond het kasteel. Wat mijn 360 crane shot zou doen, was ze allemaal tegelijk met elkaar verbinden in één vloeiende beweging, die van personage naar personage ging, en precies liet zien waar ze waren en hoe ze zich tot elkaar verhielden op dat moment in het gevecht.
Het belangrijkste waar het stuntteam voor moest oppassen, was de kraan zelf, die op volle kracht, rondzwaaiend in een snelle cirkel, een van hun hoofden eraf had kunnen trekken!
Op de avond in kwestie, hadden we dit shot als eerste gepland. We oefenden de bewegingen een uur of zo, en namen de foto in zeven takes. Het was een van die perfecte momenten waarop elke afdeling samenkwam, hun verbeelding geprikkeld door iets nieuws en een beetje gedurfd te proberen. Er was die avond een echte buzz op de set, en een oprecht gevoel van tevredenheid bij de cast en crew dat we het zo spectaculair voor elkaar hadden gekregen. Het heeft alles bereikt wat ik ervan gehoopt had, en praktisch gezien hebben we het in recordtijd voor elkaar gekregen, zonder ongelukken. Dan lach je naar jezelf en zeg je, ik hou van dit werk.”
Alan Taylor: “The Prince of Winterfell” (Seizoen 2, Episode 8)
“GOT is een show die je toelaat om te gaan voor epische, dynamische visuals. Maar als je me vraagt om een favoriet shot te kiezen, denk ik aan iets heel eenvoudigs – een overgangshot. Jon Snow is gevangen genomen ten noorden van de muur. We zien hoe hij door zijn ontvoerders wordt geleid om zich aan te sluiten bij een bende wilden. Het shot is kort, maar het betekent veel voor me.
We zouden de scène filmen aan de oever van een klein meer in IJsland. Toen we aankwamen, was het meer dichtgevroren. We liepen naar buiten om het nieuwe terrein te verkennen – een gemengde crew, IJslands, Engels, en Amerikaans. Toen we zo’n 100 voet verder waren, maakte het ijs een geluid als een donderslag in de verte. De meesten van ons vluchtten terug naar de oever, maar de IJslanders liepen door, en zo realiseerde ik me dat het veilig was. In plaats van bij het meer te fotograferen, schoten we er die dag op, tussen de mini-ijsbergen.
De natuur kan vaak voor problemen zorgen als je op locatie fotografeert. Dit was een van die prachtige gelegenheden waarbij het onze plannen verbeterde.”